Vítaverður vítahringur

Það er misskilningur hjá  forseta Alþingis að eitthvað sé athugavert við að þingmaður noti orðið  vítavert í þingræðu. Við það er ekkert að  athuga.  Ekki veit ég betur en í þingskapalögum standi í  78. grein:

 

^„Ef þingmaður talar óvirðulega um forseta Íslands eða ber þingið eða ráðherra eða einhvern þingmann brigslyrðum eða víkur með öllu frá umtalsefninu skal forseti kalla til hans: „Þetta er vítavert", og nefna þau ummæli sem hann vítir. Nú er þingmaður víttur tvisvar á sama fundi og má þá forseti, með samþykki fundarins, svipta þingmanninn málfrelsi á þeim fundi."   Þetta fann ég á netinu og þannig  var þetta  en  vera má að því hafi verið breytt.

 

Í ágætri  stuttbók  eftir Benedikt Gröndal  frv.  forsætisráðherra  Alþingi að  tjaldabaki (Útg.Alþingi 1981)   segir   svo á  bls.  9. „ Þrátt fyrir þessi ákvæði verður ekki sagt að  forsetar taki strangt á orðbragði þingmanna    heldur sýna þeir allajafna umburðarlyndi, þótt ræðumenn gerist stórorðir, eða  víki alllangt frá umræðuefni.. Öðruhverju  gerist  þó að  forsetar     víta þingmenn. Fyrir fáum árum kom það  fyrir mig að kalla nokkra þingmenn Alþýðubandalagsins  „labbakúta". Reis þá forseti neðri deildar   sem var Ragnhildur Helgadóttir úr sæti,  sló  í bjöllu og vítti þetta  orðbragð. Þeim úrskurði varð ég að lúta  og taka orðið  aftur. Varla verður þetta  atvik þó talið mælikvarði á hvað  forsetar telja   óþingleg ummæli".  Svo  ritaði Benedikt  Gröndal fyrir  hartnær  30 árum. Fyrir þá sem hafa stutt pólitískt minni  skal  tekið fram  að Benedikt Gröndal var þingmaður  Alþýðuflokks En Ragnhildur Helgadóttir Þingmaður  Sjálfstæðisflokks.

 Það er  hinsvegar  hárrétt sem   Jónas  Kristjánsson  skrifar á bloggi sínu að  forsetar taka   alltof  vægt  á     frammíköllum úr þingsal sem oftar en ekki eru hreinn dónaskapur og utan  alls  velsæmis.Þau hafa verið   vítaverð.Þingsalurinn hefur  verið  eins og  skólastofa ólátabekkjar. Kannski má  segja  að umræður á  Alþingi utanfarnar vikur hafi verið í  vítaverðum vítahring.

 

Athugasemdir

[Eygló, 23.8.2009 kl. 21:06]

"Gæska" forseta nær stundum langt út fyrir umburðarlyndi. Mér finnst ólíðandi að HEYRA ekki hvað ræðumaður segir. Að ég tali nú ekki um þegar þeir verða hvað eftir annað að byrja á orðunum af því að einhver/jir öskurapinn kann ekki kurteisi.

Það er heldur ekki eins og þetta séu ráðleggingar eða leiðbeiningar sem beint er að ræðumönnum, heldur óþekktarleg frammíköll og kaldhæðni. Oft er þetta skemmtilegt í vinahópi en á ekki við á Alþingi.  Ekki mikil þroskamerki finnst mér.

[Eiður (IP-tala skráð) 24.8.2009 kl. 06:55]

   Frammíköll hafa tíðkast á  Alþingi í áratugi. Venjulegast ein hnitmiðuð setning, sem  snjallir ræðumenn hafa  svarað með  annarri setningu úr  ræðustóli og oft snúið   á þann sem  greip  fram í og  ekki látið þetta  raska  ró sinni  eða  ræðu.

Ástandið í sumar hefur hinsvegar verið allt  annað. Það er  erfitt að  segja  það, en það  hefur í mínum huga  nálgast  skrílshegðan, þegar garg og  gól  yfirgnæfir það sem  sá sem hefur orðið og er að  flytja   ræðu er að segja. Þetta hafa  allir upplifað sem  fylgst hafa með þingfundum í sjónvarpi að undanförnu.

[Eygló, 24.8.2009 kl. 13:02]

Hundar eru settir í hlýðniþjálfun og þeim kenndir góðir siðir.  En þingmönnum?  Ekki það, þeir þurfa EKKI ALLIR á því að halda.