Hvað segir Blaðamannafélagið ?

Forvitnilegt væri að heyra um afstöðu Blaðamannafélags til þess er   félagsmaður tekur ófrjálsri hendi  efni  sem aldrei hefur verið sýnt og  notar til  að   ná sér  niðri á  stjórnmálamanni. Blaðamannafélagið hefur  látið til sín heyra  af minna tilefni.

   Eitthvað kynni Vegagerð  ríkisins líka að hafa að segja um málið en  er það   ekki svo að   þessi  fyrrverandi fréttamaður,sem hér um ræðir   er kynningarfulltrúi Vegagerðarinnar ?

Krafa um að viðtali við Geir verði skilað

Athugasemdir

[Friðrik Þór Guðmundsson, 25.11.2008 kl. 13:39]

Þetta er eðlileg spurning Eiður, hvað Blaðamannafélagið (BÍ) segir við svona borgaralegri óhlýðni. En hvað ætti Blaðamannafélagið svo sem að segja, eða siðanefnd félagsins? Ég skal segja þér það: BÍ hlýtur vitaskuld að vera á móti því að efni í þess eigu er tekið ófrjálsri hendi. Siðanefnd myndi vafalaust úrskurða G. Pétur brotlegan við siðareglur - en þá þarf auðvitað einhver að kæra hann. Útvarpsstjóri hótar fyrrverandi fréttamanni sínum lögaðgerðum til að endurheimta efniviðinn, en hann getur líka kært G. Pétur til siðanefndar BÍ og þá færðu svar, Eiður. Raunar getur þú líka kært til siðanefndarinnar ef þú vilt.

En snúum okkur frá einum öfgunum til annarra öfga. Hvað segir þú mér um sannleiksgildi þeirrar goðsagnar (?) að á fyrstu árum sjónvarpsfrétta á Íslandi hafi fréttamenn (forverar G. Péturs, þeirra á meðal þú) ÞÉRAÐ ráðherra og TEKIÐ VIÐ SPURNINGUM ÚR ÞEIRRA HÖNDUM? Henti það þig einhvern tímann? Sagði Blaðamannafélagið eitthvað um slíka iðju

[Eiður (IP-tala skráð) 25.11.2008 kl. 14:57]

Það er  engin  goðsögn  Friðrik ,að á  fyrstu árum Sjónvarpsins hafi   fréttamenn þérað viðmælendur. Þetta  var óskráð starfsregla  fyrstu   3-4 árin, -  arfur úr   útvarpinu, hygg ég. Þetta gufaði svo upp. Enda   man ég ,að    það kom aldrei  til að  maður spyrði   bónda: Hefur  heyskapurinn gengið   vel   hjá yður í sumar ?  Honum hefði líklega orðið  orðfall.  Eða  að  spyrja   skipstjóra á  bryggjunni: Öfluðuð þér vel  í þessum  róðri ? Það hefði verið  gjörsamlega út í hött.

Ég man   hinsvegar  eftir  viðtali  við Geir Hallgrímsson  sem  þá  var  borgarstjóri í  Reykjavík .Þá  var kuldakast og  hitaveitan í  óstandi. Ég  spurði borgarstjórann:  Og hvernig  er  svo  hitaveitan  hjá  yður, borgarstjóri.  Hún er í  góðu lagi  ,  svaraði Geir,  en  spurði jafnframt: Hvernig   hitaveitanm  hjá  yður. Ég  svaraði sem  satt var að  hún væri í fínasta lagi og  funandi hiti  þar sem ég  bjó. Held að  tengdamóðir mín blessuð hafi næstum  fengið  taugaáfall   vegna  þess að ég   skyldi  dirfast  að  spyrja  borgarstjórann    svo persónulega.  Svo breyttist þetta  þannig  að  hætt var að  nota  eða  amk  forðast að nota  persónufornöfn uns  farið  var að  þúa alla  sennilega um miðjan áttunda áratuginn.

Allt  þetta v rður að skoða í ljósi   tímans og  tíðarandans.

Einu sinni  vorum  við  Magnús Bjarnfreðsson að  ganga inn í  sjónvarpssal í beina útsendingu  með Hannibal  Valdimarssyni.  Við  vorum   búnir að   vera að spjalla  saman og  höfðum auðvitað þúast,  Magnús   sagði   svo  við Hannibal á leiðinni inn:   Svo þérum  við þig  auðvitað. Hannibal  svaraði að  bragði: Mér   er alveg  sama um það.Ég þúa  ykkur.  Sem hann og    gerði.

Við  tókum ekki  við spurningum  úr  höndum  ráðherra. Af obg  frá.  Ég fjallaði m.a.  um þetta  í grein í  2.  hefti Þjóðmála  árið 2007 . Greinin heitir  Horft  til baka og er um upphafsár  sjónvarpsins.  Þar segir m.a.  frá því  að  Magnús  sat í meira en  hálftíma  yfir  ráðherra  inni í  kaffistofu til að  koma honum í skilning  um að  það  væri  hann,  Magnús,  sem  ákvæði um hvað  væri  spurt.  Magnús  vann. Ég man  að  ég  sagði mönnum oft  fyrirfram  ef ég ætlaði  til  dæmis  að  spyrja  um  tölur. Það er ekki til neins  að  reka menn á  gat um staðeyndir sem allir geta flettt upp.  Meira um þetta í   áður nefndri  grein.  Greinin   var skrifuð   eftir að maður  að nafni  Ólafur  Ragnar Grímsson  sagði á   40 ára  afmæli  Sjónvarpsins  að      fréttastofan  hefði  fyrstu árin verið    viljalaust verkfæri í höndum valdhafa. Af þeirri  umsögn var greinilegt að Ólafur  Ragnar þekkti  ekki  séra  Emil Björnsson  fréttastjóra.  Ég gæti   sagt margt fleira um þetta ,en kíktu á greinina  ,ef  þú  hefur  tækifæri til.

Kv  Eiður

[Friðrik Þór Guðmundsson, 25.11.2008 kl. 15:26]

Þakka þér fyrir Eiður. Er til slóð á þessa grein eða verð ég að fara í Þjóðarbókhlöðuna eða bókasafn?

Ég árétta að mér fundust spurningar G. Péturs ekki leiðandi eða litaðar. Hann var kannski ekki mjög skýr í einni spurningunni og þá líka vegna fáts sem kom á hann vegna viðmóts Geirs. Það er mikið rétt að G. Pétur breytti ekki kórrétt og vísa ég til síðustu færslunnar á bloggi mínu í því sambandi.

[Eiður (IP-tala skráð) 25.11.2008 kl. 16:44]

Er   að kanna  hvort  slóð  sé  til á  greinina. Efast um það. Á  hana ekki í  tölvunni minni  hér í endanlegri  gerð,  en   ég gæti  reynt að  skanna hana úr  blaðinu og  senda  þér í  tölvupósti,  reyndar er  skanninn  eitthvað    að  stríða mér, þessa  dagana  .  Ég  get auðvitað líka  ljósritað og  sett í póst.  Kv  Eiður

[Friðrik Þór Guðmundsson, 26.11.2008 kl. 12:20]

Takk fyrir sérhverja viðleitni, Eiður.