Þjóðstjórnarþvælan

Forsendan fyrir myndun þjóðstjórnar, eða stjórnar allra flokka, er sú að flokkarnir séu sammála um afstöðu og aðgerðir gegn sameiginlegu verkefni eða sameiginlegum óvini. Í Bretlandi var mynduð þjóðstjórn gegn sameiginlegum óvini,- Þýskalandi Hitlers.

 

Hér á landi er engin samstaða með flokkunum um aðgerðir gegn afleiðingum hrunsins,sem tveir flokkanna bera höfuðábyrgð á.

 

Þjóðstjórn er í eðli sínu andlýðræðisleg, - vegna þess að þá er engin stjórnarandstaða.

 

Að auki má nefna að ef allir flokkar í þjóðstjórn eru sammála um aðgerðir sem orka tvímælis, eða eru jafnvel arfavitlausar, þá er enginn til að gagnrýna þær ráðstafanir.

 

Utanþingsstjórn verður að hafa meirihlutastuðning á Alþingi til að geta starfað.Ég hef ekki minnstu trú á því að forseti lýðveldisins geti  skipað slíka stjórn. Að auki erru utanþingsstjórnir auðvitað ólýðræðislegar líka.

 

Þessi atriði eru of sjaldan nefnd í umræðunni.

Athugasemdir

[Ómar Ragnarsson, 30.9.2009 kl. 23:31]

Þetta er allt hárrétt hjá þér í meginatriðum. En það fer eftir setningu númer tvö hjá þér hvort þjóðstjórn gæti verið skásti kostur.

Ef sú setning breytist í "hér á landi er samstaða með flokkunum um aðgerðir gegn afleiðingum hrunsins" er komin grundvöllur þjóðstjórnar.

Það er ekki rétt hjá þér að "aðgerðir gegn sameiginlegum óvini" sé forsenda þjóðstjórnar.

Stóru flokkarnir í Vestur-Þýskalandi mynduðu stjórn saman á sjöunda áratug síðustu aldar án þess að verið væri að berjast við sameiginlegan óvin. Þessir flokkar höfðu þvílíkan meirihluta að það jafngilti þjóðstjórn.

Svipað átti við um hinan svokölluðu þjóðstjórn á Íslandi 1939-42. Þar var sameiginlegi óvinurinn heimskreppan og stríðshættan í Evrópu, ekki ósvipað ástand og ríkir hér nú.

[Eiður Svanberg Guðnason, 1.10.2009 kl. 08:00]

Er ekki hrunið  sameiginlegur óvinur? Kjarni málsins er sá  að það er engin samstaða meðal flokkanna fjögurra. Það er erfitt að segja að Sjálfstæðismenn og  Framsókn hafi unnið af heilindum á  Alþingi í sumar þegaer mikill  tími  fór í innantómt  þras og  þingmenn  þessara flokka  lögðust í  innbyrðis í andsvör, sem  er þvert á   anda reglnanna um andsvör í þingsköpum.

Hinsvegar er íslensk pólitík því marki  brennd  að flokkur  sem  finnur tilteknu máli allt  til foráttu í stjíornarandstöðu kokgleypir það fyrir  ráðherrastóla og stjórnaraðild, samanber  andstöðu  Sjálfstæðisflokks við  EES og  styrkan stuðning við sama  mál  við myndun  Viðeyjarstjórnar í lok  apríl 1991.  Er þetta íslenskt sérkenni?

[Eiður Svanberg Guðnason, 1.10.2009 kl. 08:04]

PS Mér sýnist sem ritstjórn Moggabloggs hafi látið óvenjulega lítið fara  fyrir þessari  athugasemd minni um þjóðstjórn á  forsíðu bloggsins. Hún er þeim líklega ekki að skapi. Kannski er þetta misskilningur hjá mér.