Um „bull,ergelsi og pirru"

 Á föstudagskvöldið (08.05) hlustaði ég aldrei þessu vant á talsverðan hluta  Hrafnaþings á sjónvarpsstöð Ingva Hrafns ÍNN. Þar skeggræddu  fjórir  Sjálfstæðismenn landsins gagn  og  nauðsynjar, pólitíkina í dag , hina  vondu ríkisstjórn og  þá  hrikalegu framtíð sem  blasti við, ef   Jóhanna og  Steingrímur  mynduðu ríkisstjórn. Tveir fastagestir og   stjórnandinn, Ingvi Hrafn,  höfðu fátt annað  til málanna að leggja   en „ bull, ergelsi og pirrru" svo fengin sé að láni gömul klisja.

 Fjórði þátttakandinn  og gestur  þáttarins var Kristján Þór Júlíusson, alþingismaður Sjálfstæðisflokksins  í   Norðausturkjördæmis. Hann talaði af yfirvegun og  skynsemi, en  fékk lítið að komast að  fyrir hamagangi hinna. Ég var ekki  sammála öllu sem  Kristján Þór sagði ,  en mörgu var ég sammmála. Hann sagði margt, sem  aðrir  flokksbræður hans mættu hlusta á og það var sanngirni í málflutningi hans. Ég gat  hinsvegar ekki betur  séð en honum liði illa undir  bullli þremenninganna og  væri   næstum miður sín yfir lágkúrunni og  dauðfeginn, þegar þættinum var lokið.

 Þátturinn sökk ofan í nýja  lægð  þegar Ingvi Hrafn byrjaði að gretta sig og þykjast herma eftir Jóhönnu Sigurðardóttur  forsætisráðherrra,  en  sagði  svo: „ Æ, ég má  víst ekki herma eftir henni."

Auðvitað á að gagnrýna Jóhönnu  Sigurðardóttur eins og  aðra  stjórnmálamenn.Öll erum við  mistæk. Gagnrýni verður hinsvegar marklaus þegar hún flelst í  fíflaskap og dónalegri framkomu.

Svona gera ekki  alvörusjónvarpsmenn. Svona  gera einna helst  götustrákar.

Athugasemdir

[Baldur Guðmundson (IP-tala skráð) 10.5.2009 kl. 15:20]

Ég er nú alltaf jafn hissa á sjálfum mér að ég skuli yfir höfuð staldra við á þessari stöð á flakki mínu um sjónvarpsrásirnar af því að maður verður alltaf jafn undrandi á þessum kjaftavaðli á þessari stöð sérlega þessari svokölluðu heimastjórn. Kjaftavaðallinn, fullyrðingarnar og ósanngirnin er svo yfirgengilegt að það er ekki nema von að grandvörum manni og prúðmenni eins og Kristjáni Þór Júlíussyni líði illa innan um þessa þokkapilta. Stjórinn virðist vera á eilífu flakki á milli Ameríku og Íslands og stjórnar stundum þáttunum í gegn um tölvu. Þá finnst mér að ekkert vanti nema hornin á kallinn til að vera eins og andskotinn. En það er vegna lélegra skilyrða að utan, trúlega, sem svona er, vona ég.

[Eygló, 10.5.2009 kl. 17:33]

Má ég þá benda á og bjóða ykkur að hlusta á Höskuld Höskuldsson og kumpána á Útvarpi Sögu?!

Ef eitthvað flokkast undir beturvisku þá fer hún þar fram. Punkturinn yfir i-ið er svo málfarið.   Mæli með þættinum til þess að kynna sér hann og leyfa sér að verða hissa, hneykslaður, já og öskuillur, á heila "klabbinu".

[Ben.Ax. (Benedikt Jóhannes Axelsson), 10.5.2009 kl. 17:55]

Sammála þér að venju. En af hverju skrifar þú Sjálfstæðismenn með stórum staf? Þú notar gömlu kommusetninguna og er það þitt mál. Af hverju skrifar þú  hins vegar hinsvegar í einu orði?

[Hörður B Hjartarson, 10.5.2009 kl. 18:00]

       Eiður!

       Heiti bloggsins =

[Eiður (IP-tala skráð) 10.5.2009 kl. 18:15]

Heiti bloggsins er innan gæsalappa, - ég er því miður ekki höfundur heitisins. Ég skrifa Sjálfstæðismenn með stórum staf vegna þess að þeir eru fulltrúar Sjálfstæðisflokksins. Mér finnst til dæmis eðlismunur á orðunum Framsóknarmaður og framsóknarmaður. Þetta er mín sérviska. Ábendingin um hins vegar er auðvitað rétt.Þakka þér fyrir það, Ben. Ax. Viðurkenni fúslega að ég er ekki alltaf sjálfum mér samkvæmur um kommusetningu. Aðalatriðið er að nota kommur til að koma í veg fyrir misskilning. Sbr. ensku setninguna : „ Eats,shoots, and leaves" og „ Eats shoots and leaves", sem hefur allt aðra merkingu.

[Ben.Ax. (Benedikt Jóhannes Axelsson), 10.5.2009 kl. 18:56]

Reglan um stóran staf og lítinn er ekki einföld. Mér finnst samt best að nota þá reglu að það er með stórum staf sem heitir en með litlum það sem er: Háskóli Íslands, háskólinn á Íslandi, þjóðleikhússtjóri, Bandaríkjaforseti, Landsbanki, landsbankastjóri o.s.frv.