Molar um málfar og miðla 1612

   

Það er fjallað um þetta mál grúndígt í Morgunblaðinu í dag, (10.11.2014) var sagt í Morgunútgáfunni á Rás eitt. Allsendis óþörf sletta. Í sama þætti var einnig talað um bókakaffibókabúð. Molaskrifari hélt að bókakaffi væri bókabúð og kaffihús. Líka var sagt var því að bíll hafi ekið á ljósastaur og starfsmenn Orkuveitunnar hefðu verið kallaðir út til að tryggja ljósastaurinn ! Eru þeir farnir að sjá um tryggingar hjá Orkuveitunni? Voru þeir ekki kallaðir út til að loka fyrir rafmagn í staurinn? Í vaxandi mæli éta fjölmiðlungar þessa notkun sagnarinnar að tryggja hver eftir öðrum og kannski eftir lögreglunni. Bíllinn ók heldur ekki á ljósastaur. Bílnum var ekið á ljósastaur. - Það var fleira athugavert í upphafi þessa þáttar. Umsjónarmaður sagði að samningafundur í Kópavogsdeilunni hefði staðið í alla nótt og verkfalli verið afstýrt. Þarna virtist allt vera í hnúti. Og verkfallið héldi áfram! Deilan var leyst og ekkert var lengur í hnút. Fólk verður að skilja það sem það les eða segir við okkur. Fleira mætti tína til. Til dæmis það sem sagt var um gasdreifingu frá eldstöðvunum eystra. Ef umsjónarmaður hefði skoðað vef Veðurstofunnar ( eins og hvatt var til!) hefði hann ekki sagt að daginn eftir (11.11.2014) væri spáð vestlægri átt og gasmengun á Vestfjörðum! Það var einmitt ekki spáð neinni gasmengun á Vestfjörðum. Þarna skortir því miður stundum árvekni, skilning og vandvirkni. Ríkisútvarpið á að geta gert betur en þetta.

 

Oft hefur Molaskrifari lúmskt gaman af að lesa víndóma. Í Fréttatímanum (07.-09.11.2014) vakti þessi fyrirsögn athygli hans: Smakkaðu nokkur vín samtímis. Það er líklega einskonar vínblanda, eða kokkteill, eða hvað? Öllu hellt saman? Ekki mjög freistandi. Síðan segir um tiltekið vín: ,, ... úr Carmenereu þrúgunni sem er sólfrek og virðist henta vel til ræktunar þar því þetta er afbragðsvín. Berjaríkt og kryddað, eilítið lokað til að byrja með en klárlega í mildari kantinum og með skemmtilegum vanillukeim sem rúnnar vínið vel upp í lokin. Hentar vel með kjötmeti, jafnvel léttari bitum.” . Ef Molaskrifari á að vera hreinskilinn þá finnst honum þetta, eins og víndómar svo oft, hálfgert bull.

 

Af fréttavef Ríkisútvarpsins (10.11.2014): Uppgötvunin var gerð fyrir hálfgerða slysni þegar vísindamenn voru að rannsaka vírusa sem finnast í hálsum fólks. Molaskrifari hélt að hver maður hefði bara einn háls.

 

Eftirfarandi var haft eftir þingmanni Pírata á vef Ríkisútvarpsins í gær (11.11.2014): „Ég fæ ekki tilfinningum fyrir heildinum í viðbrögðum ráðherrans - ég vil alltaf gefa fólki séns ....”  Skilur einhver þetta?

Meira af fréttavef Ríkisútvarpsins. Viðtengingarhátturinn vefst fyrir sumum. Hrafnhildur Ásta Þorvaldsdóttir, forstjóri LÍN, segir í samtali við fréttastofu að ef af verkfalli verði er ljóst að LÍN greiði ekki út námslán fyrr en niðurstöður prófa liggi fyrir. Hér ætti að standa -  sé ljóst, - ekki er ljóst. Ekki satt?

 

Kvöld eftir kvöld seinkar seinni fréttum Ríkissjónvarpsins. Afsakanir í upphafi fréttatíma, en engar skýringar. Hvað veldur? Kæruleysi? Stundvísi í dagskrá er mikið metnaðarmál sjónvarpsstöðva. Ekki þó í Efstaleiti. Undarlegt.

 

Fyrirvari: Athugasemdir frá öðrum á þessari síðu eru á þeirra ábyrgð.

Síðuskrifari áskilur sér rétt til að fjarlægja dónaleg eða meiðandi ummæli, nafnlausar athugasemdir eða athugasemdir undir dulnefni. Lesendabréf eru vel þegin. Bréfritarar eru beðnir að taka fram hvort birta megi bréf, eða ábendingar þeirra, undir nafni, - ESG

 

 

Athugasemdir

[Helga Kristjánsdóttir, 13.11.2014 kl. 08:24]

Heill og sæll! Auðvitað datt mér þú í hug við lestur Fréttablaðsins í morgun.Í frétt um "lekamálið" Eftirfarandi er haft eftir Gísla;"Af hverju lýgur maður"? Maður gerir eitthvað sem maður sér eftir og -,,maður neitar fyrir það og svo heldur maður bara áfram að neita fyrir það,,- er málvenjan ekki;maður neitar því,eða þrætir fyrir það. Veit ekki hvort blaðamenn laga yfirleitt ummæli viðmælenda.  

[Eiður Svanberg Guðnason, 13.11.2014 kl. 09:28]

 Sæl Helga. Var einmitt  að skrifa  athugasemd sem  birtast mun í Molum morgundagsins um þetta sama efni.  Kærar þakkir.

[Guðbjörg Snót Jónsdóttir (IP-tala skráð) 15.11.2014 kl. 12:06]

Þú svartletrar grúndigt og segir þetta óþarfa slettu. Það má vel vera, en þessar svokölluðu dönskuslettur eru orðnar svo fastar í málinu, að maður tekur ekki eftir þeim, og er tamt að nota þær sjálfur. Það er líka þetta með okkar ástkæra, ylhýra, að það er betra að laga norræn orð að því, enda öll tungumálin af sömu rótinni. Það er annað með hin norrænu málin. Ef við lítum í danskar, norskar og sænskar orðabækur, þá morar(svo ég sletti nú) þar allt af þýskum, enskum og frönskum orðum, jafnvel ítölskum líka, sem hafa ekki verið gerðar tilraunir til að sveigja að málfræðireglum tungumálanna að neinu leyti, hvð þá annað, andstætt því, sem við hér á Íslandi reynum yfirleitt að gera, og þýðum jafnvel orðin, ef ekki vill betur. Ég lít á þetta sem eins konar málýsku. Hins vegar er það svo, að allt frá upphafi nýlendutímans hafa dönsk orð og áhrif komist inn í málið okkar og hafa verið þar í aldaraðir. Tökum til dæmis orðatiltækið "að biðja eh. forláts". Hvað er að annað en danska - bede nogen om forladelse? Hallgrímur Pétursson og Brynjólfur biskup og þeirra samtíðarmenn sögðu "að forláta". Þegar við lesum Passíusálma Hallgríms og annan kveðskap, þá má þar sjá áhrif frá dönsku, þar sem hann talar um að "dreissa sig" og "forsóma", svo eitthvað sé tínt til. Hvað er þetta annað en danska, sem er löguð að íslensku? Guðrún Kvaran, fv. forstöðumaður Orðabókarinnar gerði fyrir nokkrum árum könnun varðandi áhrif dönskunnar á íslenska tungu, og í ljós kom, að þau áhrif voru meiri, en menn bjuggust við. Móðir mín var fædd á Seyðisfirði, sem var að einum þriðja norskur, einum þriðja danskur, og einum þriðja íslenskur bær, eins og fleiri bæir hér á landi. Móðurforeldrar mínir bjuggu á bernskuheimili mínu, og amma mín gekk alltaf á "fortóvinu" og hélt sér í "stakketið", og notaði svo "margarín" í baksturinn, eins og fleiri húsmæður hér á landi. Ég verð að segja, að mér finnst þessi dönsku áhrif betri en enskusletturnar. Ég vildi heldur skoða málin grúndígt, heldur en að eitthvað sé "basically correct", eins og er farið að segja æ oftar í dag eða þá "outragious", svo að sé nú ekki minnst á þetta ókei, sem allir tönglast á í tíma og ótíma, og heilsa manni svo með "hæ" og kveðja mann með "bæ". Einhvern tíma heyrði ég líka manneskju segja "allt í kei". Ekki er þetta betra. Ég talaði um dönsku orðabækurnar áðan. Danir gera ekki minnstu tilraun til að sveigja alþjóðleg orð að sínu tungumáli, eins og við Íslendingar gerum. Svo eru sum orð óþýðanleg, a.m.k. með einu orði. Gagga Lund spurði mig einu sinni, hvort ég gæti þýtt orðið "fortræffeligt" með einu orði á íslensku. Ég varð að viðurkenna, að ég gæti það ekki, og þegar ég hef lagt þetta fyrir dómtúlka á dönsku, þá hafa þeir viðurkennt, að það væri ekki hægt.

 Ég talaði hérna um þingmenn Pírata um daginn, og að helmingurinn af ræðum þeirra væru stundum á ensku og hinn helmingurinn á íslensku. Einhvern tíma þegar einn þingmaðurinn var að flytja enskan texta, og þingforseti setti ofan í við hann fyrir vikið, þá sagðist þingmaðurinn vera að sýna mönnum fram á, hvað samþykktir ESB væru illa þýddar, og þyrfti þess vegna að lesa enska textann, til þess að menn gætu áttað sig á þýðingarvillunum! Þá varð mér að orði, hvort þingmenn þyrftu að hafa ensk-íslenska orðabók á borðunum hjá sér til þess að fletta upp á orðunum og áttað sig á, hvað maðurinn var að fara. Ég hélt, að þessar samþyktir ESB væru settar til þýðingar til ykkar skjalaþýðendanna, svo að treysta mætti, að þær væru á sæmilega góðu og skiljanlegu, íslensku máli. Ekki virðist þingmönnum Pírata finnast það, nema þeir skilji ekki almennilega íslensku, og finnist þess vegna skjölin vera á ómögulegri íslensku. Þá fer nú í verra, ef svo er ástatt um þingmenn vora, verð ég að segja.

 Við megum vera þakklát fyrir að eiga slíkt mál að móðurmáli, sem íslenskan er, þar sem við getum sniðið flest erlend orð að tungumálinu og málfræði þess. Það er erfiðleikum bundið fyrir bræðraþjóðir okkar á Norðurlöndum eftir orðabókunum að dæma. Ég kippi mér ekki upp við dönskuslettur, enda vön þeim og nota þær mikið sjálf, þar sem ég lít á þær sem hluta af tungumálinu. Svo er nú það.