Molar um málfar og miðla 462

    Það var að verðleikum að Vigdís Finnbogadóttir skyldi  hljóta Verðlaun Jónasar Hallgrímssonar á  degi íslenskrar tungu. Innilega til hamingju, Vigdís.

  Í morgunútvarpi beggja  rása Ríkisútvarpsins er sagt frá helstu fyrirsögnun dagblaðanna. Umsjónarmenn Rásar  tvö sáu enga  ástæðu til að segja frá  verðlaununum ,sem  Vigdísi voru veitt(17.11.2010). Líklega utan þeirra áhugasviðs.

  Í fréttum Stöðvar tvö (14.11.2010) var sagt að   tilteknar reglur um bankaviðskipti hefðu ekki  verið réttilega  birtar þangað til í október.  Þarna átti fréttamaður  auðvitað að segja,   ... fyrr en í október.  Í sama fréttatíma  talaði fréttamaður (sá sami?) um bréf frá Kaupþing. Láðist að beygja  heiti bankans, ...bréf frá Kaupþingi.  Og í þriðja sinn skal  vitnað í sama  fréttatíma, en þá talaði fréttamaður um sökudólga sjúkdóma,  er hann var að tala um orsakir  sjúkdóma. Ógott mál.

  Ýmislegt fróðlegt  var í Landanum (14.11.2010), ekki síst umfjöllun um rófurækt og  orku sjávarfalla. Óþarft var þó að kalla Hallormsstað  Hallormsstaði. Eins og  hér hefur verið  margsinnis sagt sér þess oft stað í fréttum, að landafræðinni var úthýst úr námsefni grunnskóla.  Kvikmynd  Jóns Karls Helgasonar um Álfahöllina við Hverfisgötu var prýðileg.

  Stundum er íþróttafréttamönnum heldur ósýnt um að tala mannamál. Íþróttafréttamaður Ríkissjónvarpsins   sagði  okkur (14.11.2010) að  nafngreindur  knattspyrnumaður hefði klippt  boltann  glæsilega í netið.  Allir  sáu  að  maðurinn skoraði mark, en líklega ekki allir að hann hefði klippt boltann í netið. 

Dagskrárstjórar norrænu sjónvarpsstöðvanna vita að til er sígild tónlist. Þeir  bjóða  áhorfendum  vikulega á  tónleika þar sem frábært efni í flutningi heimskunnra listamanna er á boðstólum. Þeir  starfsmenn  í Efstaleitinu,sem  raða  saman  dagskrá  Ríkissjónvarpsins virðast ekki vita af sígildri tónlist. Þar breytir engu þótt heimildamynd um Mendelsohn hafi  slæðst inn í dagskrána á dögunum. Sígild tónlist á ekki upp á pallborðið í Efstaleitinu. 

Enn er sá ósiður  við lýði í símaþáttum Útvarps Sögu,  að þeir sem  hringja úthúða  nafngreindu fólki og níða það með  gífuryrðum, en þáttastjórar  hreyfa engum  andmælum, þegar  óþverranum er ausið yfir hlustendur.