Molar um málfar og miðla 450

  Það er óbreytt  menningarleg reisn yfir  dagskrá  Ríkissjónvarpsins.  Frá klukkan 20 00 á  fimmtudagskvöldi (04.11.2010) til klukkan 23 05 var okkur áhorfendum boðið upp á  fjórar bandarískar þáttaraðir í beit. Þá  tók við endursýndur  norskur þáttur. Þetta er ótrúlegt,  - en satt.

Komu upp um leynileg göng, segir í fyrirsögn á mbl.is (04.11.2010). Hér hefði verið eðlilegra að tala um að laganna verðir hefðu fundið leynigöng , fremur en að þeir hefði komið upp um þau. Göngin lágu undir landamæri  Bandaríkjanna og Mexíkó og um þau var smyglað  eiturlyfjum. Svo segir í fréttinni: Að sögn lögreglu voru göngin notuð af smyglurum til að flytja fíkniefni yfir landamærin.   Þolmyndarnotkunin í þessari setningu er óþörf. ... smyglarar notuðu göngin til að flytja eiturlyf ...Ef til vill hefði verið   eðlilegra að segja  að göngin hefðu verið notuð  til að  flytja  eiturlyf undir landamæri  ríkjanna.

  Í fyrirsögn á forsíðu Fréttablaðsins (04.11.2010) segir: Elsti og yngsti fulltrúinn á þjóðfundinum eru bjartsýnir á skynsama niðurstöðu.  Molaskrifari hallast að því að ekki eigi að tala um skynsama niðurstöðu, heldur   skynsamlega niðurstöðu. Oft heyrist talað um skynsama leið, eða skynsaman kost  þegar betra væri að tala um skynsamlega leið eða skynsamlegan kost..

   Meira um Fréttablaðið. Ekki er   Molaskrifari ánægður  með fyrirsögnina  á grein Guðna Ágústssonar í blaðinu (04.11.2010): Íslenskt smjör og  skyr: „I love it". Guðni vinur minn er að lofsyngja , að verðleikum,  ágæti íslenskra landbúnaðarafurða. Við þær er allt gott, --  nema  verðið. (Lambakjöt er nú bara á  borðum á  hátíðum) Guðni hefði þess vegna átt að láta móðurmálið duga í fyrirsögn á greinina.  Annars ætti það að vera íslenskum bændum tilhlökkunarefni að ganga í Evrópusambandið  því þá  fá   frábærar  afurðir  eins og  smjör og  skyr mörgþúsundfaldan     markað miðað   við það sem nú er.  Íslenskir  bændur með sínar ágætu afurðir hafa ekkert að óttast. Það gæti hinsvegar orðið erfitt að anna eftirspurn og verðið sem þeir fengju mundi rjúka upp úr öllu valdi.  Vonandi skrifar  Guðni bráðum um það.

  Oft hefur verið  vikið að því hér hve litlar kröfur  um málfar eru  gerðar   til þeirra  sem annast  morgunþátt Rásar  tvö í Ríkisútvarpinu.  Í  morgun (04.11.2010) var þar talað um ágæti  málstaðs, - átti auðvitað að vera  málstaðar, sem er  rétt eignarfall af orðinu málstaður. Einnig  var  talað um að spá í einhverju, en  málvenja er að tala um að  spá í eitthvað, rétt eins og  talað er um að  spá í spil og spá í kaffibolla. Orðabókin bendir að vísu á að spá í e-u sem óformlegt mál. Engin ástæða er til að hefja  það  til vegs  í útvarpi. En þetta  er það sem hlustendum er  boðið, þegar metnaður er ekki til staðar.

   Þegar Sturla Jónsson og  Arnþrúður útvarpsstjóri segja  hlustendum Útvarps  Sögu að móttaka  vegna Norðurlandaráðsþings fyrir 400-500 manns, að þeirra sögn, hafi kostað 50 milljónir halda þau greinilega að hlustendur séu fífl. Á boðstólum voru , sögðu þau, snittur, bjór, freyðivín ,  sódavatn og gos.  Ef  500 manns  sóttu móttökuna og  hún kostaði  50 milljónir, þá hefur kostnaðurinn verið  100 þúsund krónur á hvern gest. Hver trúir því ?  Hlustendur er ekki fífl, ekki allir. En Í Útvarpi  Sögu þarf þetta ekki  að vera svo nákvæmt  ef verið er að böðlast á þeim  sem stöðin hefur ekki velþóknun á.