Molar um málfar og miðla 364

   Í seinni fréttum Ríkissjónvarpsins (27.07.2010) var sagt: .. vandi (landhelgis)gæslunnar er skortur á fjárveitingum. Á mannamáli hefði átt að segja, að vandi gæslunnar væri fjárskortur, - gæslan væri í fjársvelti.

 Í hádegisfréttum Ríkisútvarpsins  (27.07.2010)  var sagt um  íþróttakonu: ...  reið á  vaðið hjá íslenska hópnum.   Að ríða á vaðið  er að  vera fyrstur, eða hafa forgöngu um eitthvað. Það er ekki hægt  að nota þetta orðatiltæki  eins og gert var í Ríkisútvarpinu. Menn ríða ekki á vaðið  hjá  einhverjum. Ef til vill veit   sá fréttamaður,sem hér átti í hlut ,ekki hvað vað er.  En vað er  staður þar sem hægt er að vaða, aka eða ríða yfir vatnsfall.  

 Þáttur Ásgerðar Jónu Flosadóttur í Útvarpi sögu er  líklega versta dæmi um auglýsingahórerí sem finnanlegt er í íslenskri  fjölmiðlaflóru. Þátturinn heitir Á  ferð og flugi með Iceland Express. Molaskrifari hlýddi á þáttinn  aðfaranótt þriðjudags (27.07.2010). Í þættinum hafa  öll mörk milli auglýsinga og dagskrárefnis verið jöfnuð svo rækilega við jörðu að ekki stendur steinn yfir  steini. Þrennt var auglýst: 

Í fyrsta lagi kúkakukl Jónínu Benediktsdóttur  á Miðnesheiði. Þeir sem gagnrýna  það eru kallaðir  rógberar. Umsjónarmaður  sagði, að íslenskar konur á miðjum  aldri  drykkju rauðvín og hvítvín  daginn út og  daginn inn og þyrftu því að fara í   afeitrun  eða svokallað detox.   Nokkru seinna  var fluttur  þáttur í þessari sömu útvarpsstöð  með Stelpunum á stöðinni, þar sem  talað var um ágæti kampavínsdrykkju og  jarðarberjaáts að lokinni  sundlaugarferð og   spáð í hvernig  smygla mætti  brennivínspela inn í Laugardalslaugina.

 Í öðru lagi voru  auglýstar golferðir  ferðaskrifstofunnar Iceland Express svo purkunarlaust að slíks eru líklega fá dæmi í dagskrárgerð. 

 Í þriðja lagi voru auglýstir Kínalífselexírar og snákaolíur ,sem karlar eiga að nota ( Þegar „lillinn" er í Latabæ eða í verkfalli ,eins og Ásgerður Jóna orðaði það). Þá var eitthvað nefnt  til sögu sem á að gefa konum betri preformance ( þetta er ekki ritvilla)  eins og sölumaðurinn orðaði það ! Og  svo  loks  töfralyf sem á  gera  fólki unnt að  léttast um 13-14 kíló á 6-8 vikum.   Hér  er  linnulaust logið að  fólki. Landlæknisembættið á auðvitað að stöðva þessa skipulögðu pretti.

 Í lokin sagði svo Ásgerður Jóna Flosadóttir   umsjónarmaður  alls þessa við hlustendur:  Þátturinn Á ferð og flugi með  Iceland Express er lokið að sinni.  Það var eftir öðru. Þátturinn er lokið !

Fréttatími Stöðvar tvö (26.07.2010) var óvenjulega amböguríkur.  Þar var talað um lán sem  voru fallin á  gjalddaga.  Málvenja er að segja að  greiðsla  eða  lán, sé fallið í gjalddaga. Skilvísir  greiða hinsvegar lán á  réttum gjalddaga.  Þá var sagt að húsgrunnur hefði verið rifinn og tyrft yfir í Kópavogi. Molaskrifari á ákaflega erfitt með að sjá  menn fyrir sér  við að rífa húsgrunn!. Í íþróttafréttum var sagt : ... og eru liðin í fullum undirbúningi.  Þetta orðalag kannast Molaskrifari  ekki við, kannski þekkja  lesendur það.

Ekki  verður sagt, að  stafað hafi skjannabirtu frá Kastljósi Ríkissjónvarpsins, þegar kveikt var á því (26.07.2010) að loknu sumarleyfi.  Fjallað  var um þrennt. Tvennt var  úr heimi íþróttanna og líklega heldur óspennandi  fyrir þorra fólks.  Vonandi hressist  Eyjólfur. Kannski verður Kastljósið  bjartara þegar skuggarnir fara að lengjast. Molaskrifari átti erfitt  með að  festa hugann  við  samræður þriggja pólitíkusa þar sem ekkert nýtt kom fram.

  Í fréttatíma Ríkissjónvarpsins (26.07.2010) var  sagt að  tiltekinn fréttamaður væri við  stjórnarráðið. Myndin bar svo með sér að fréttamaðurinn stóð í Bankastrætinu, við þann stað, sem einu sinni var  kallaður Bankastræti 0 (þar var í áratugi  karlaklósett og smokkasala, kannski ekki síst fyrir þá sem þorðu ekki að standa fyrir framan fallegar stelpur í apótekum og biðja um smokka) og í baksýn var stjórnarráðshúsið. Það var út í hött að segja að fréttamaðurinn væri við  stjórnarráðið. Enda   er orðið stjórnarráðið með ákveðnum greini samheiti yfir skrifstofur  allra ráðuneyta. Í  fréttatíma  Ríkissjónvarps talaði Ingólfur Bjarni réttilega um Stjórnarráðshúsið, en Einar fréttamaður sagðist vera við stjórnarráðið. Hann hefur ekki náð áttum.

Athugasemdir

[Heimir Tómasson, 29.7.2010 kl. 19:34]

Íslenskir fj-lmiðlamenn eru verstu hórur sem um getur. Þær fáu tilraunir til gagnrýnnar fréttamennsku sem komið hafa fram hafa verið barðar niður á ofsafenginn máta. Allt í valdi peningaaflanna. Af því leiðir að það kemur nákvæmlega ekkert á óvart að þáttur eins og þú fjallar þarna um sé við lýði. Þetta hófst með því að þættirnir voru "í boði" einhvers fyrirtækis og fór svo versnandi.

Hér í Bandaríkjunum er þetta algerlega eins. Sumir þættir sem ég hlýði á á morgnana á leið í vinnu eru margir hverjir svo blygðunarlaust auglýsingaskrum að ég skipti oftar en ekki yfir á NPR (National Public Radio). Þar eru oft ansi góðir pistlar og að auki er algerlega tekið fyrir svona auglýsingavændi.

Sú var tíðin að Íslenskt útvarp var ágætis afþreying. Það er greinilega liðin tíð. Sú var einnig tíðin að menn voru Íslenskumælandi þar. Það er greinilega liðin tíð líka.

Orðið Nostalgia hefur verið að mér frábærlega þýtt sem þáþrá. Ég er haldinn mikilli þáþrá þegar kemur að Íslensku útvarpi.

Takk fyrir frábæra pistla.

ps. Ef einhverjar ambögur eru á textanum hjá mér fiðst ég forláts án afláts. Ég reyni mikið að halda við Íslenskunni hjá mér en oft dettur samhengi og jafnvel heil orð í texta hjá mér algerlega út.