Lóðasukk í Laugarnesi

  Á sínum tíma fékk Hrafn Gunnlaugsson kvikmyndagerðarmaður eina bestu lóðina í borginni , - á Laugarnestanga. Man ekki til þess að lóðin hafi verið auglýst, þó má það vera. Nú er  lóðin  orðin of lítil fyrir kvikmyndagerðarmanninn, þess vegna hefur hann helgað sér fjöruna og  viðbótarland við lóðina. Þar hefur hann safnað saman  drasli undir því yfirskini að það séu listaverk.  Kúltúrkórinn drúpir höfði í þögn og   segir  svo halelúja, - hann Hrafn má  gera það sem hann vill.

 Það gilda sömu reglur um Hrafn Gunnlaugsson og aðra borgara  þessa lands,-  skulum við rétt vona.  Þess vegna eiga borgaryfirvöld ekki að láta hann komast upp með að búa til sínar eigin reglur.

 Á blaðamannafundinum þegar kynnt  var skýrslan um bankahrunið, sagði Salvör Nordal forstöðumaður Siðfræðistofnunar  Háskóla Íslands,   að ein af orsökum hrunsins væri „landlægt virðingarleysi fyrir lögum og reglum".

  Þetta virðingarleysi blasir við í Laugarnesinu, þeim sögufræga stað í Reykjavík.

Athugasemdir

[Þorsteinn H. Gunnarsson, 22.4.2010 kl. 11:50]

Þetta er nú meira leikritið sem Hrafn er búinn að leikstýra þarna í Laugarnesinu undanfarið í fjölmiðlum.

Sérstaklega fannst mér kaflinn um hænueggið vera sniðugur og hvernig hægt er plata. Það sást eitt egg og var sagt að fuglar þyrftu að yfirgefa hreiður sín.

Það eru engir fuglar farnir að verpa. Hrafninn er með fyrstu fuglum að verpa á Íslandi og hann er enn í tilhugalífinu og má sjá hann víða á ljósastaurum um þessar mundir.

[Gísli Ingvarsson, 22.4.2010 kl. 11:51]

Til varnar Hrafni.

Umrædd lóð var húsuð þegar Hrafn keypti á sínum tíma ábúendur með húð og hári ef svo má segja. Hjónin fengu greitt fyrir húsið og lóðina með því skilyrði að þar fengju þau að búa í friði eins lengi og heilsa þeirra og geta til sjálfstæðrar búsetu leyfði. Um það gat Hrafn engu ráðið. Þegar "gömlu hjónin" sem þar bjuggu skildu við tók Hrafn yfir samkvæmt þessum samningum og hefur búið þar síðan.

Sjálfsagt hefur hann gert einhverjar breytingar á húsnæðinu síðan þó lóðaskreytingarnar séu það sem menn þekkja best og hefur farið fram í leyfisleysi og banni einsog alþjóð bráðum veit. Þetta er því ekki byggingarland sem spilltur D-listinn hefur veitt eða R-listanum sést yfir.

Reyndar er ég enginn sérfræðingur í málefnum Hrafns en þetta er flóknara en svo að hann hafi notið einhverrar kerfislegrar góðvildar umfram aðra. Varðandi lög og reglur þá ná þær ekki með góðu móti yfir listamenn. Þeas þeirra afstaða til lífsins getur krafist þess að brjóta af sér í einhverjum skilningi. Þess vegna eru listamenn víða um heim í fangelsum eða landflótta.

Égl eyfi mér að halda því fram að bankastarfsemi og skapandi listir eigi sér engan sameiginlegan vettvang þegar kemur að regluverki og athafnafrelsi. Það má endalaust deila um það núna hvort þetta sé hluti af sköpunarverki listamannsins Hrafns eða bara borgarbúans og sérvitringsins sem hann er í mínum huga.

Ég ætla ekki að hafa þetta lengra til að rugla menn ekki í ríminu en mikið meira er hægt að segja um afstöðu og ábyrgð einstaklingsins til samfélagsins sem hann lifir í á hverjum tíma.

Það verður spennandi að fylgjast með þessu máli.

[Þorsteinn H. Gunnarsson, 22.4.2010 kl. 12:09]

Það liggur fyrir deiliskipulag í Laugarnesinu og lóðarmörk eru fyrir hendi.

Þeir sem eru að þenja sig út fyrir lóðamörk eru að ganga á hagsmuni samborgara sinna.

Maður hefur ekki getað farið í Laugarnesið með barnabörn sín og borðað nestið sitt vegna þess að

gæsaskítur er út um allt og allt í drasli sem maður hefur ekkert óskað eftir. Þetta er eins og hjá verstu búskussum.

Laugarnesið snýst ekki um Hrafn Gunnlaugsson. Það á að vera griðland borgarbúa, skipulagt af þeim, á þeirra forsendum.

Það er mitt mat að hér hafi verið í gangi hreinn yfirgangur af verstu gerð og ólögleg landtaka.

[Gísli Ingvarsson, 22.4.2010 kl. 13:36]

Já það má nú segja að Hrafn stundi landvinninga á kostnað almennings. Þess vegna finnst mér fróðlegt að sjá hvernig kerfið vinnur úr þessu. Ég ætla samt ekkert að æsa mig mikið útaf þessu einstaka máli. Það hefur ekkert fordæmisgildi í sjálfu sér. Hverjum og einum er frjálst að láta reyna á þau mörk sem manni eru óhjákvæmilega sett. Stundum er það til tjóns en stundum til bóta. Þetta er opinbert mál og nokkuð augljóst að kerfið vinnur það ef það vill.

- Hins vegar má taka til umræðu spjöll hins opinbera á almenningi yfirleitt. Það er verra mál en þetta og oftar en ekki óbætanlegt tjón sem af því hlýst sem opinberir starfsmenn, bæjarskipuleggjendur kjörnir og ókjörnir hafa sóðað út og eyðilagt strendur, lóðir og gamlar minjar. Reykjavík er full af þessum dæmum en sennilega eru þetta enn verra úti á landi. Akureyri er mér eðlilega hugstæð í þessu tilliti.

[Hörður B Hjartarson, 22.4.2010 kl. 14:06]

    Æsið ykkur hægt drengir ! 

    Þetta er nú einu sinni æskuvinur GOÐSINS , og það , jú á nú einu sinni Hæðsta-Hæstarétt þ.e. einkavætt hann að hluta , svo hvernig dettur ykkur í hug , að sömu lög eigi við um fljúgandi Hrafninn sem og okkur hin ?

[Hrólfur Þ Hraundal, 22.4.2010 kl. 16:11]

Gæsaskítur, varla hefur Hrafn látið hann frá sér þótt flogið geti.  Annars hafa gæsir sjálfsagt átt sér sumarbústað þarna mun lengur en Hrafn og réttur þeirra því ríkari en náttúru og sérvitringa hatara.   Það ætti því að kanski spurja þær hvort þeim líki betur við Hrafn en hundaskít borgarbúa.

[Hörður B Hjartarson, 24.4.2010 kl. 18:25]

    Ekki veit ég um hunda- eða gæsaskítinn  , en meistari Kjarval orti :

                   Hestaskítur og hrossatað , ja það er nú það

                   hrossaskítur settur á blað

                   og Málarinn keypti það .

    Vona ég fari rétt með , en tilefnið var það , að Málarinn (verslunin) tók málverk af meistaranum sem greiðslu fyrir liti ofl. sem hann verslaði þar , og samkvæmt vísunni , þá hafa málverkin verið stundum (eða alltaf) "málverk" .