Molar um málfar og miðla 556

  Sitthvað hefði mátt betur fara  í fréttatíma Stöðvar tvö á laugardagskvöld (12.03.2011).  Í fréttum af náttúruhamförunum í Japan   talaði fréttamaður um Íslendinga,sem dveldu í landinu.Betra hefði verið að tala um íslendinga  sem dveldust í landinu.  Sögnin  að valda veldur  mörgum fréttamönnum erfiðleikum. Í þessum fréttatíma sagði fréttamaður: ... flóðbylgjan, sem hefur ollið gífurlegri eyðileggingu. Hér hefði  auðvitað átt að segja. ... sem valdið hefur  gífurlegri eyðileggingu. Þá var í þessum fréttatíma talað um ævintýralega há verð á minkaskinnum.  Betur hefði farið á að tala um ævintýralega hátt verð á minkaskinnum.

    Í áttafréttum Ríkisútvarpsins  (12.03.2011) var  sagt að  minnst 1300 manns hefðu misst lífiðí náttúruhamförunum í Japan. Á íslensku tölum við um að láta lífið, ekki missa lífið. Að missa lífið er enskættað orðalag.

   Úr mbl.is (13.03.2011): ... vegna stórrar sprengingar í verinu...  Málvenja er að tala um öfluga sprengingu fremur en stóra sprengingu.

  Það er eins og  stjórnendur  fréttastofu  Ríkisútvarpsins átti sig ekki á því að það fer ekki endilega saman  að vera góður fréttamaður og að vera  góður fréttalesari eða þulur. Þetta hefur  verið einkar áberandi í   Ríkissjónvarpinu undanfarna daga.

 Í  Fréttablaðinu (12.03.2011) eru  þeir sem bera líkkistu úr kirkju kallaðir  kistuberar. Það er  rangnefni. Þeir sem, bera  kistu við jarðarför heita líkmenn á íslensku. Það er engin ástæða  til að kasta því orði fyrir  róða.

 Skrifað er á pressan.is (12.03.2011): Fundurinn var þétt setinn og þeir foreldrar sem voru mættir byrjuðu á því að kjósa nýjan ritara og fundarstjóra.  Það er út í hött að  tala um að fundur sé þétt setinn.  Fundur getur  verið vel  sóttur, fjölmennur. Salur getur verið þétt setinn.