Molar um málfar og miðla 392

    Formaður Prestafélagsins  boðaði Ríkissjónvarpið til  messu í Hafnarfjarðarkirkju (29.08.2010). Öllu verr  hafði hinsvegar tekist til við  boðun sóknarbarna  til guðsþjónustunnar. Kirkjubekkirnir  voru  flestir  auðir.   Molaskrifara þótt það einkennilega til orða tekið hjá formanninum í útvarpsfréttum, að kirkjan yrði að hlusta gaumgæfilega  á úrsagnir fólks úr þjóðkirkjunni og að kirkjan yrði að hlusta gaumgæfilega á að þetta skuli vera eina úrræðið....  Séra Hjálmar Jónsson gerði biskupsmálin líka að umræðuefni í  prédikun í Dómkirkjunni, þennan sama sunnudag, en hann kallaði  sjónvarpsmenn ekki á vettvang.

 Kappakstursfréttamaður Ríkissjónvarps  sagði að  keppanda hefði verið gert að sæta refsingar.  Rétt hefði verið að segja  , -- sæta refsingu.  Menn  geta hinsvegar verið dæmdir til refsingar.

  Í annað skipti á skömmum tíma hefur Molaskrifari heyrt Ásgerði Jónu Flosadóttur  umsjónarmann   langdreginna auglýsinga ferðaskrifstofunnar Iceland Express segja efnislega  í Útvarpi Sögu: Þátturinn Á ferð og flugi með Iceland Express er nú lokið.  Vandað málfar  er ekki  hin sterka hlið  þeirra í Útvarpi Sögu.

  Í  fréttum af rannsókn morðsins í Hafnarfirði hafa fjölmiðlar tönnlast á orðinu  skófar. Það orð er  Molaskrifara ekki þjált eða þekkilegt. Eðlilegra væri að tala um fótspor  eða  spor. Að vísu   yrkir  Guttormur J. Guttormsson í hinu stórbrotna kvæði sínu Sandy Bar:

Það var seint á sumarkveldi ,

sundrað loft af gný og eldi,

regn í steypistraumum felldi,

stöðuvatn varð hvert mitt far.

Far merkir  hér  spor, fótspor.  Kannski er það  hrein sérviska  Molaskrifara að vera ekki sáttur  við orðið skófar.

  Fengur er að vikulegum pistlum, Tungutaki,  í Sunnudagsmogga um íslenska tungu. Gísli Sigurðsson, rannsóknarprófessor við  Árnastofnun skrifaði Tungutakspistil í Sunnudagsmogga  29. ágúst og ber þar meðal annars  í bætifláka fyrir  málfarsráðunaut  Ríkisútvarps, sem hvatt hefur  til  umburðarlyndis gagnvart því sem við  sumir  viljum kalla málvillur  eða  ambögur. Það  sjónarmið, að  við eigum að láta reka á reiðanum hvað málfar varðar , því málið sé lifandi og verði að fá að þróast, þykir Molaskrifara ekki lofsvert.  Auðvitað  þróast málið og breytist en það  þýðir ekki að  við eigum að sætta okkur við  að sagt sé að  eiga undir vök að verjast eða þegar hér er  komið  við sögu, svo nefndar séu tvær ambögur af handahófi.  Í Noregi hefur umburðarlyndið gengið svo  langt  að norska er hægt og hægt að breytast í hrærigraut þar sem allt er leyfilegt og ekkert  er   rangt. Viljum við að sú verði þróunin hér ?  Meðan jafnmargir þakka mér þessi Molaskrif og raun ber vitni , verður þeim haldið  áfram.