Köllum sendiherrann í Washington heim

  Í annað skipti á skömmum tíma er  leyniskjölum lekið í vefinn Wikileaks,sem samkvæmt blaðafregnum hefur haft innbrotsþjóf í vinnu á Íslandi. Lekinn er talinn vera í bandaríska utanríkisráðuneytinu.  Þetta hefur ekki gerst áður í samskiptum Íslands og Bandaríkjanna. Bandaríkin voru  fyrsta ríkið til að viðurkenna Ísland sem fullvalda  ríki 1944. Þau höfðu þá haft hér ræðismann frá  1940, sem  gerður var að  sendiherra  1941 (Envoy  Extraordinary and Minister Plenipotentiary). Árið 1955 var  sendiherraembættið  hér hækkað um gráðu og eftir það hét sendiherrann ambassador.  23  einstaklingar hafa verið sendiherrar Bandaríkjanna á Íslandi. Nú háttar svo  til að  enginn   bandarískur  sendiherra  er á  Íslandi og hefur ekki verið frá því  á  fyrrihluta árs  2009. Þetta er einsdæmi í samskiptum ríkjanna og er engin tilviljun, þótt erfitt sé að ráða í hversvegna Bandaríkjamenn lítilsvirða okkur með þessum hætti. Yfir sendiráðinu  á Íslandi er forstöðumaður,  settur  tímabundið (Chargé d’ affaires ad interim). Og öðru vísi mér áður  brá. Í sendiráðinu er enginn varnarmálafulltrúi. Varnarmálafulltrúi bandaríska  sendiráðsins á  Íslandi  er í bandaríska sendiráðinu í Osló ! Síðasti sendiherra  Bandaríkjanna  á Íslandi var Carol van Voorst. Hún fór héðan á fyrrihluta  árs  2009  eftir  fordæmislausa  sneypuför til Bessastaða, en  henni  hafði verið tilkynnt að sæma ætti hana fálkaorðunni og hefur hún verið búin að fá samþykki  bandaríska utanríkisráðuneytisins til að mega  þiggja orðuna. Skömmu áður en hún og maður hennar   renndu í hlað á Bessastöðum  var hringt í bíl þeirra  frá  forsetaembættinu og  sagt  að   sendiherrann fengi  enga  fálkaorðu . Þetta væri allt  misskilningur. Allt í plati. Slík framkoma þjóðhöfðingja við sendiherra, sem er að kveðja,  hlýtur að vera  einsdæmi í sögu diplómatískra samskipta og er auðvitað fáheyrður dónaskapur. Sagt var í fréttum ,að bandaríski sendiherrann hefði  skilið forseta vorn á þann veg, að þeir  einir  fengju  fálkaorðuna, „sem  hennar væru verðir”. Aldrei hefur  fengist fullnægjandi  skyring á þessari  fáránlegu  uppákomu. Hún var okkur til háborinnar skammar. Nú er senn komið ár síðan hér var síðast bandarískur  sendiherra. Varla  er  skortur á framboði  til  slíkra embætta í bandaríska stjórnkerfinu. Eitthvað annað veldur því,  að hér hefur ekki verið skipaður sendiherra. Svo bætist við, að  skjölum er kerfisbundið lekið  til lekavefsins  Wikileaks. Þá  hljótum við að íhuga að kalla sendiherra okkar  í Washington D.C. heim,  til skrafs og ráðagerða. Það ætti að gerast sem fyrst.