Molar um málfar og miðla CLVI

 Munir úr Pourquoi pas? ráku á land,  sagði fréttamaður RÚV í  sjónvarpsfréttum  (22.09.2009). Hann hefði átt að  segja: Muni úr  Pourquoi pas? rak á land. Ambögudeildin á  fréttastofunni er í vexti.  En hvernig má það annars ver að erlent skip  skuli geta verið  nánast uppi í landsteinum vestur við Mýrar líkast til í nokkra  daga án þess að yfirvöld á Íslandi  rumski og  athugi hvað  er á seyði?

Alþingismaður skrifar í Fésbókina (21.09.2009): Annasöm vika framundan - fundur í viðskiptanefnd í morgun og svo reka þeir sig fundirnir alla vikuna.  Ekki kannast Molaskrifari við þetta orðlag. Betra hefði verið að segja: Svo  rekur  hver  fundurinn annan alla vikuna, -  löng fundaröð   framundan.

Makalaust er að lesa  frásögn DV  af reiða útlendingnum, sem plataður var til Íslands og  sagt að hann ætti hæsta tilboð í Moggann. Neðri máttarvöld tóku í taumana og komu í veg fyrir að  hagstæðasta  tilboði væri  tekið. Byrðum var velt  yfir á skattþegna  landsins með milljarðaafskriftum lána hins raunverulega gjaldþrota Árvakurs. Góssið  afhent  sægreifum á  silfurfati. Spillingin virðist takmarkalaus.Við höfum oft  talað um kosti  smæðarinnar , en  smæðin og nálægðin  eru eldsneyti spillingarbálsins.   Það verður fróðlegt að  fylgjast með framhaldinu.

Í DV (22.09.2009) er haft eftir  viðmælanda  blaðsins:  Ef  við stöndum saman getum við kvatt niður hvaða  vitleysu sem er.  Hér  er   ruglað  saman sögnunum að kveða og kveðja. Hér  hefði átt að  standa: ... getum við kveðið niður... Sögnin að kveðja  beygist : kveðja, kvaddi, kvöddum, kvatt. Illu heilli  hefur hann nú kvatt okkur  fyrir  fullt og allt.

Um helgina festust sjö  fullir  strákar í lyftu. Sagt var frá  þessu í blöðum. Talað  var um að  piltarnir   hefðu verið í  annarlegu ástandi.  Á einum  stað , gott ef það  var ekki í Vefmogga var sagt:  Festust  fullir í lyftu. Það á að kalla  hlutina  réttum nöfnum.

Svolítil  viðbót um  staðanöfn. Í Morgunblaðinu (22.09.2009) er  sagt að Leiran sé  rétt fyrir utan Garðinn. Fyrir utan  Garðinn er  Garðskagaflös og úthafið. Leiran er  auðvitað  fyrir innan Garðinn. Í Garðinum segjum  við inn í Leiru og Keflvíkingar fara  út í Garð. Í Garðinum  skildu  allir  hvað það var  að fara inneftir, - það var að fara til Reykjavíkur. Úr Reykjavík fóru  menn suður í Garð þótt  farið  væri í hávestur. Þetta hefur verið nefnt  hér áður.

Það var fallegt á Garðskaga í dag, blankalogn og blíða. Sjórinn eins og spegill. Mér  fannst hinsvegar ekki tiltakanlega fallegt  að sjá  snurvoðarbát á  stærð  við lítinn  skuttogara skammt undan landi. Mér var sagt að hann væri næstum  eins breiður og hann  væri langur. Veiðileyfið miðaðist nefnilega  við lengd. Í gamla  daga var það þannig að þegar snurvoðarbátarnir komu  gátu allir hætt að  róa. Líklega er það  þannig enn.