Sölufrekja DV

 Í kvöld var hringt  heim tíl mín og  spurt eftir mér með nafni. Í símanum var  ungur maður  svo kumpánlegur að það  var eins og hann væri  að tala  við yngri  bróður sinn eða mann sem hann hefði  þekkt í  fimmtíu ár  eða  svo.

 Erindi hans  var að  bjóða mér áskrift að  DV með  sérstökum kostakjörum.

Ég  sagði honum að ég  væri þegar þegar  áskrifandi að DV. - Ég  sé það nú  ekki hjá mér,  svaraði hann. - Ég fékk blaðið  síðast í  morgun.

Þá  benti ég honum á að í símaskránni  væri  rauður kross  við nafnið mitt,  sem  táknar að handhafi  númersins  vill ekki  hringingar frá símsölumönnum.  Aftur  sama  svar: Ég sé það  nú ekki  hjá  mér  !

  Þetta þykir mér dónaskapur  af  hálfu DV og eitthvað er áskrifendabókhaldið ekki í góðu lagi. Líklega verður niðurstaðan sú að ég segi upp áskriftinni  að  blaðinu.