Molar um málfar og miðla CXLVII

„Stundum eyðileggur fólk líka bara fyrir sér sjálft, þegar það firrist við að svara eðlilegum fyrirspurnum blaðsins,“  segir  bloggari  í Vefdv (08.09.2009). Molaskrifari hefur aldrei heyrt orðatiltækið að  firrast við.  Nafnorðið firra  er  fjarstæða  eða  vitleysa. Sögnin að firra  þýðir að   svipta einhvern einhverju  eða  losa einhvern við eitthvað. Miðmynd  sagnarinnar að  firrast  er að  fjarlægjast eða halda sig  burtu frá  einhverju. Notkun sagnarinnar  firrast  í  tilvitnaðri setningu  er því hrein firra.  Að skirrast  við eitthvað  eða einhverju er  hinsvegar að  kinoka sér  við einhverju eða  vilja varast að gera eitthvað, segir orðabókin.  

Í fréttum RÚV sjónvarps (09.09.2009) var  fjallað um breytingar á námslánum.  Þá   sagði  fréttamaður:...sem þurfti að  framfæra  sér   á (upphæð) ..... Hér  hefði Molaskrifara þótt eðlilegra  að  segja: .. sem þurfti að framfleyta sér á .... Kannski var þetta bara mismæli.

  Rétt  málnotkun á  ekki upp á  pallborðið  hjá  ýmsum sem  skrifa í Vefdv. Eftirfarandi var skrifað um Harry  Bretaprins (10.09.2009): Þeim peningum hefur síðan verið ávaxtað skynsamlega og upphæðin hækkað umtalsvert.  Sögnin að ávaxta  stýrir  ekki þágufalli .Þessvegna  hefði átt að standa  þarna: Þeir  peningar hafa verið ávaxtaðir  skynsamlega ....  Í  sömu frétt stendur: ..né fagna sínum nýfengna auð.... Nafnorðið  auður  beygist:auður,auð auði,auðs. Við  fögnum  sigri, ekki  sigur. Þessvegna  hefði átt  að standa  þarna:  ....né fagna  sínum nýfengna auði...

Sjö-núll  fyrir  Íslendingum, segir í  fyrirsögn á  Vefvísi (10.09.2009). Molaskrifari áttar  sig ekki á  notkun þágufalls í þessu tilviki  og  teldi eðlilegra  að  í fyrirsögninni  hefði verið  sagt: Sjö-núll fyrir  Íslendinga.