Molar um málfar og miðla CXVII

 Í  fréttum RÚV hljóðvarps klukkan 1800 (04.08.2009) var sagt: Lögbann á fréttaflutning Ríkisútvarpsins   var  formlega  aflétt í  dag.  Fréttin var um málefni Kaupþings.  Hér átti  auðvitað  að  segja: Lögbanni á  fréttaflutning   Rúv  var  formlega  aflétt. Svo maður  vitni  í  frægar  bókmenntir  ,  sagði ekki Sherlock Holmes: Elementary, my dear Watson? Einfalt mál minn kæri Watson. Þetta var hinsvegar rétt í  Sjónvarpsfréttum RÚV.

 Ekki kann  Molaskrifari  við þann sið,sem  nú  bfreiðist ört  út,  en það   að segja    að hafa   gaman saman. Þetta  finnst mér  ekki  gott mál. Beint úr  ensku.  Have fun together Við  getum  skemmt okkur  saman , en  ekki haft gaman  saman, -- finnst mér.

Í  fréttum  heftur   oft  verið  sagt í   dag  (04.8.2009) að  fimm hundruð  flugferðir hafi verið  farnar  til Vestmannaeyja. En hvað  voru margar flugferðir  farnar frá  Vestmannaeyjum? Jafnmargar? Fleiri? Færri?  Hvernig  væri að að tala um fjölda flugferða milli lands og Eyja ?

  Ekki get ég neitað því að ég fyllist alltaf sérstakri eftirvæntingu  þegar sérfræðingur þingflokks  Sjálfstæðisflokksins  Tryggvi Þór Herbertsson  tjáir sig um bankamál í  fréttum  fjölmiðla.  Reynsla hans  af bankarekstri  hlýtur að    vera þingflokki Sjálfstæðisflokksins   dýrmæt.

   Fínn þáttur þeirra  Boga  Ágústsonar og Karls  Sigtryggssonar um  sjálfsstjórn Grænlands. Þetta  sýnir að  að þarf ekki  fjölda manns og mikinn tilkostnað  til að gera  fróðlega og  áhugaverða þætti. Þeir  félagar hafa gert  margt  gott og halda því vonandi áfram. Ýmsir hafa kannski  furðað sig á því að   forseti Íslands sást ekki nema í  fimm sekúndur í þættinum.  Þátturinn var hreint ekkert verri  fyrir það.

Í öllu þessu tali undanfarinna vikna og missera um hundruð og þúsundir milljarða íslenskra króna,  hundruð milljóna og  milljarða  dollara  ,sterlingspunda og   evra, veð og trausta og ótrausta lántakendur hefur  rifjast upp  fyrir mér   gömul saga. Það var fyrir  tæpum fjörutíu árum  er  við  hjónin  eignuðumst barn  númer    tvö , að  sá  draumur kviknaði að  eignast þvottavél,svo ekki  þyrfti lengur að   fara með  bleyjurnar í þvottavélina hjá  tengdamömmu.   Fjárráðin  voru ekki  rúm  en  við  stóðum í skilum  með  afborganir  af  80 fermetra íbúð og   vorum hvergi í vanskilum.

Með  hálfum huga  fór ég í  einn af þremur  ríkisbönkunum og  bað um 20 þúsund  króna   lán  til kaupa á þvottavél.  Svarið var stutt. Einfalt nei. Ég hrökklaðist út og  fannst  ég hafa verið  niðurlægður  En ég var  líklega  ekki traustur lántakandi  eins og  Bakkabræður, Baugsmenn eða  Hannes  Smárason. Þetta með þvottavélina   bjargaðist  svo nokkrum mánuðum  síðar og   hún þjónaði okkur  vel og  lengi.   En það    skiptir sem sagt öllu að  vera  traustur lántakandi. Það  fannst þessum bankastjóra ungur blaðamaður ekki vera. Nú þarf þjóðin öll að  borga  sukk og  sóðaskuldir hinna traustu lántakenda , - eða þannig.

 Nokkrum árum seinna keypti ég notaðan  bíl af  sómamanninum Jóni Magnússyni sem kenndur var við  Skuld í Hafnarfirði. Þurfti  auðvitað að fá um helming kaupverðsins lánaðan eins og þá var alsiða. - Á ég ekki að  samþykkja  víxla  , spurði ég Jón.  - Ég   vil ekki sá   neina  víxla,  sagði  Jón  þú kemur bara   á  tilteknum degi í hverjum mánuði og borgar  þetta. -  Einhverju sinni  stóð illa á, gjalddagi kominn og   ekki til  fyrir afborguninni. Ég  hringdi í Jón og   sagði mínar farir ekki sléttar. -  Hafðu engar áhyggjur ,  sagði þessi aldni heiðursmaður. Komdu  bara þegar rýmkast um hjá þér. Það gerði ég  og   fékk kaffi og  pönnukökur  hjá hans góðu konu eins og venjulega.

Þessu tvennu gleymi ég  aldrei.