Eitt það hrikalegasta....

 Í dag varð ég vitni að hrikalegasta framúrakstri sem ég hef  séð. Er þó búinn að hafa  bílpróf  síðan haustið  1956 og meirapróf  síðan haustið  1960.

 Ég var að  koma  að  austan  á leið  til Reykjavíkur á þjóðvegi númer 1 rétt fyrir ofan  Sandskeið. Var  annar eða þriðji í   fjögurra bíla  röð  sem ók á  90-95 km  hraða . Allt í einu  kemur  lítill vinnubíl, sennilega Benz með  stuttum palli og  fer fram úr  mér og  næsta  bíl á  undan. Til  þess hefur hann sjálfsagt þurft  að  fara upp í hundrað km   hraða  eða  svo,sem kannski er  ekki tiltökumál við framúrakstur  en framúrakstur þarna var með öllu ástæðulaus.

En sem þessi  vinnubíll er við hliðina á mér  kemur þriðji  bílllinn  á leið  til  Reykjavíkur,  sennilega Porschejeppi ,  svartur  og  fer  fram úr  okkur  báðum   þannig að skamma  stund   voru þrír   bílar samhliða á leið í sömu átt á þessum vegi þar sem  aðeins er ein akrein í hvora átt.  Jeppinn  þurfti að  fara út  af  slitlaginu með  hjólin   vinstra megin og þyrlaði upp  ryki og  grjóti.  Hann var svo  fljótur  framúr og   fljótur að hverfa að mér þykir líklegt að hann hafi  verið á  140  til 150 km hraða.  Þetta sáu mennirnir á  Suðurverksbílnum  jafnvel og ég  svo og  þeir  sem  voru í næsta    bíl á  eftir en  sá  bíll  var af gerðinni Land Rover  Discovery, sýndist  mér.  Þetta er eitt  það svakalegasta  sem ég hef  séð , og er nema  von að þjóðfélag okkar sé undarlegt  þegar   menn hegða  sér  svona.  Það var  Guðsmildi  að þarna varð  ekki alvarlegt slys.  Númerið á  bíl ökuníðingsins  var mér ógerlegt að sjá  , en sennilega  hafa  þeir á  Suðurverksbílnum séð það, en  ég  sá  ekki betur  en þeir  beygðu  til  hægri út  á línuveg nokkru neðar. Það þarf að hafa hendur í hári  svona manna.

Molar um málfar og miðla CXXV

 Molaskrifari heyrði ekki fréttir RÚV (12.08.2009)  klukkan 08 00, en málglöggur áhugamaður um  íslenska  tungu benti   skrifara á að hlusta á þennan fréttatíma á  netinu. Í fréttatímanum var viðtal við   forstöðumann greiningardeildar Íslandsbanka, sem    sagði að  ríkissjóður væri að afla sér fé á innlendum  fjármálamarkaði.  Þessi ambaga  er orðin ótrúlega algeng. Menn kunna ekki að beygja orðið  fé. Bankamaðurinn hefði  auðvitað átt að   segja að  ríkissjóður  væri að afla sér  fjár. Svo geta menn til gamans velt því  fyrir sér  hvort   rétt sé að   treysta banka  fyrir  fé þar sem menn kunna   ekki þessa grunnskólamálfræði.

  En tönnlast fréttamenn á   þeirri ensku  eftiröpun að tala um  síðasta  föstudag,  ekki   föstudaginn  var. Í fréttatíma  RÚV kl 19 00 (12.08.2009) talaði fréttaþulur um síðasta haust (e. last fall) . Auðvitað átti  fréttaþulur að  segja í fyrrahaust. Í sama fréttatíma  var sagt, þegar uppi verður  staðið. Átt var  við, þegar upp verður  staðið (sem mér finnst nú reyndar ekki  mjög fallegt mál) , þegar öllu er á  botninn hvolft, þegar öll kurl  eru komin  til  grafar.  Ekki fleiri orð um það að sinni.

 Lesendum þakka ég athyglisverðar ábendingar og jákvæðar undirtektir  við  það sem  sagt hefur verið í þessum Molum.

Molar um málfar og miðla CXXIV

 Snilldartexti úr Netmogga (11.08.2009): Við höfum fengið þær upplýsingar að um faraldur sé að ræða. Ég get ekki útilokað að um 50% hermannanna smitist á endanum,“ sagði hann jafnframt. 

Hermennirnir hafa það verkefni að hafa eftirlit með landamærum ríkjanna, sem teygir sig yfir 196 km langt svæði.

Norska ríkisútvarpið segir að hersveitin telji um 600 hermenn.

1.Hermenn  smitast á endanum

2. Landamærin teygir  sig.

3. Hersveitin telur  600 manns.

Batnandi fólki er best að lifa. Loksins var sagt á Rás eitt (12.08.2009) :  Í dag er  tvö hundruð  tuttugasti og  fjórði dagur ársins.