Kranablaðamennska Mannlífs

 Það var, held ég, Jónas Kristjánsson sem  bjó til orðið  kranablaðamennska. Þá er átt  við það  fyrirbæri  þegar blaðamaður   er bara vélritari og lepur upp gagnrýnilaust  það sem   honum er  sagt.  Fínt orð.

  Dæmigert kranaviðtal er  í  nýjasta hefti  tímaritsins Mannlíf, þar sem Jóhann Hauksson  ræðir við Ólaf Ragnar Grímsson forseta Íslands.

Flennifyrirsögn á   forsíðu blaðsins er: Forsetanum hótað. Þetta er dæmigerð  sölufyrirsögn. Hún er  röng   vegna  þess að  hún á  sér enga  stoð í  viðtalinu.  Hverju var  forsetanum hótað ? Hver hótaði ?   Það kemur hvergi fram. Sjálfsagt   selur þessi  fyrirsögn blaðið,  -  til þess er leikurinn gerður. Þetta er óheiðarlegt gagnvart lesendum.

   Talað er um  samræðu forsetans  við  við  þúsundir íbúa  þessa lands ... . Það er  hinsvegar  ekki   sagt frá því að stundum  urðu  þessir  samræðufundir   svolítið endasleppir. Margir  vildu nefnilega  ræða  Hrunadans  forsetans   við útrásarvíkingana. Það  vildi  forsetinn hinsvegar ekki. Ekki frekar en hann vildi  svara  spurningum blaðamanns um þátt hans í  kaupum katarska  sjeiksins á hlutabréfum í Kaupþingi á  sínum  tíma.

Auðvitað  er sjálfsagt og eðlilegt að öryggisvörður  fylgi  forsetanum. Ekki  viljum við að veist sé að honum eða  honum unnið mein. Hann á  bara  að  viðurkenna þetta. Ekki bera það af sér  eins og  gert  er í viðtalinu. Ekki fara á  svig  við sannleikann.  Hversvegna  beið maður  með  gormasnúru úr eyranum niður í hálsmálið  ásamt   bílstjóra  forsetans  við forsetabílinn  fyrir utan Þjóðleikhúsið föstudagskvöldið  22.  maí, þegar  sýningu  lauk ?

Ég ætla  bara rétt að vona að það hafi verið öryggisvörður.