Molar um málfar XCVII

Aftur og aftur eru það  sömu orðin, sem verða fréttaskrifurum að fótakefli. Í fyrirsögn í vefmogga sagði (27.06.09.): Vilja  forða  slysi við lagasetningu.  Sögnin  að  forða  þýðir  að  bjarga  eða  koma undan. Fram ,fram fylking, forðum okkur háska frá.  Það er ekkert  til sem heitir að  forða  slysi.  Það er  hinsvegar stundum mögulegt að gera ráðstafanir,sem geta komið í  veg fyrir  slys. Blaðamenn ættu að forðast að nota  orð sem þeir  kunna ekki með að fara.

Svo eru hér  tvær  athugasemdir, lítilvægar sjálfsagt og flokkast líklega undir sérvisku skrifara.  Sagt  var í sjónvarpi ríkisins að  fréttir yrðu í  fyrra fallinu. Eðlilegra finnst mér að segja: Fréttir  verða með fyrra fallinu. Þá  var sagt  á sama vettvangi að ófremdarástand hefði myndast. Þarna   hefði mér  þótt  betur fara að  segja að ófremdarástand hefði skapast.

Bátur hans liggur  innsiglaður við höfnina,  sagði fréttaþulur (28.06.09.) Stöðvar  tvö.  Bátur liggur ekki  við höfn. Bátur liggur  við bryggju í höfn.

Alltaf  á ég  jafnerfitt með að fella mig  við  þegar umsjónarmenn  tónlistarþátta  kalla  gömul  sígild  lög  númer eða  standarda. Það  gerði Ólafur  Þórðarson í   fínum tónlistarþætti á  Rás 1  27.06.09.  Hann  fjallaði um borgina  New Orleans.  Saknaði ég  þess þó  að hann skyldi ekki leika  lagið  góða,  Do you Know What it Means to Miss New Orleans,sem Louis  Armstrong flytur svo  frábærlega. Ólafur minntist líka á  Old  Preservation Hall í New  Orleans. Þar sat ég   tvö   kvöld í röð haustið  1979 á baklausum hörðum trébekk og  hlýddi á  gamla  blökkumenn,  karla og  konur leika  yndislegan  jazz. Þá  var gaman. Mig minnir að aðgangurinn hafi  kostað einn dal og  ekki voru  neinar veitingar í boði,  nema  þessi ógleymanlega tónlist sem  hljóðfæraleikararnir lögðu sál sína í. En þetta  var nú útúrdúr!