Molar um málfar XLIV

 Ríkisútvarpið hefur skyldum að gegna umfram aðra  fjölmiðla. Það er  lögum  samkvæmt og  að auki leggur  skylduáskriftin, nefskatturinn ,  þessari mætu menningarstofnun   alveg sérstakar skyldur á herðar.

 Það er  misbrestur á því hjá  RÚV , að  fólk sé  sett  til þeirra  verka,  sem  það best kann.  Góðir  tónlistarmenn eru til dæmis ekki  sjálfkrafa  allra manna heppilegastir  til að kynna  tónlist fyrir  hlustendum  þótt þeir  flytji hana öðrum betur. Í morgun (07.06.) var  flutt  tónlist  sem  mér  var mjög að  skapi,  en kynningarnar   voru  RÚV  ekki  samboðnar.  Dæmi:  „Hann  syngur  nú Sprettur". Fyrsti  ráðherra Íslands hét ekki Hannes „Hafsteinn". Svo var sagt: „..eigum við ekki að heyra  eitt lag  með  sjálfum  faðir Chicagoblúsins". Ég hef ekkert á   móti orðinu „blús", alls ekkert en  hitt var öllu verra.   Þá fellur mér heldur ekki, - mín sérviska  kannski ,  að  nafn   hins  ágæta  söngvara Kristins Hallssonar  sé  borið  fram  „Haalson".

 Í fasteignaauglýsingu í Fréttablaðinu (06.04) stóð:„ Heimili fasteignasala er með til sölu  fimm herbergja..."  Fljótt á litið   sýndist mér   að þarna   væri  verið að  selja  heimili fasteignasala. Svo var auðvitað  ekki,  en   líklega  hefði verið  betra að  segja: „ Fasteignasalan Heimili er með  fimm herbergja íbúð  til sölu  ..."

 Misjafnt er  hve  þingmenn  gera sér  far um að vanda  mál  sitt  í ræðustóli  Alþingis. Fór  að  hugsa um þetta ,er ég heyrði þingmann  tala um „ að heyra hennar sjónarmið inn í þetta mál". Margir  ræðuskörungar  hafa átt sæti á  Alþingi í áranna  rás. Gunnar Thoroddsen var einn þeirra. Aldrei heyrði maður misfellu í máli hans, þótt hann talaði blaðlaust. Sama hygg  ég að hafi  gilt um Bjarna  Benediktsson og  raunar ýmsa fleiri. Þeir  töluðu ekki  um að taka mál „almennilegum vettlingatökum". Né heldur hefðu þeir  sagt eins og  Sjálfstæðisþingmaður  sagði í morgun (07.04) , „ þá  hafði mig hlakkað til...".

Rétt   eftir að ég kom á þing hafði ég  í  ræðustóli notað orðið  skoðanaskipti um það að  skipta  um  skoðun en ekki um það að  skiptast á  skoðunum   eins og  algengast  er.  Á leiðinni út úr  þingsalnum í  fundarlok ,  sagði Gunnar Thoroddsen við  mig:„ Það var  gaman að  heyra þetta  orð  skoðanaskipti  notað í sinni upphaflegu merkingu". Þetta fannst mér  mikið  hrós.  Svona er maður nú  hégómlegur.