Molar um málfar VI

 Kastljós   sjónvarps  ríkisins  hófst í kvöld á  umræðum um nýjan seðlabankastjóra, sem er  Norðmaður. Honum var lagt það til  lasts að hafa talað ensku á  blaðamannafundi. Það skyldi þó aldrei vera,  að óskað hafi verið  eftir því að  fundurinn færi  fram á  ensku  því  það mál er  flestum íslenskum blaðamönnum mun tamara en norska  eða önnur norræn mál ? Ef   ekkert  verra er um þennan mann að segja en að  hann tali  ensku með norskum hreim, þá er hann líklega bara nokkuð  góður.

 En  svolítið  skondið var, að  Kristinn Hrafnsson blaðamaður, sem   setti út á  enskuframburð Norðmannsins,  sagði, að Norðmenn  töluðu nú ekki "hljómfögrustu enskuna, sem...".  "Hljómfögrustu" ! Það var og.

Í Kastljósi var einnig  talað um "að versla inn". Ég hygg  flestir  séu sammála um að  betra sé að tala um að kaupa  inn. Eðlilegt  er að  segja: Ég fór út að versla. Ekki: Ég fór út að  versla inn.

Sífellt  algengari  verður hinn vondi  ruglingur  þegar talað er um að "versla kjöt"  í staðinn fyrir að kaupa  kjöt. Þessi ósköp mátti meðal  annars  heyra í  bókaauglýsingum fyrir  jólin þegar talað var um að "versla bækur". Við kaupum bækur hjá þeim sem versla með  bækur. Þannig er  nú það.

Svo þakka ég þeim sem  skrifað hafa jákvætt um þessa  pistla mína. Ég met það mikils.