Ólátabekkurinn við Austurvöll

   þeir sem horfðu á fréttir  RÚV í kvöld  af umræðum á  Alþingi í dag um Icesave hafa örugglega tekið eftir því að  formaður Sjálfstæðisflokksins,Bjarni Benediktsson,  fékk  gott hljóð er hann flutti ræðu sína. Sigmundur Davíð Gunnlaugsson formaður Framsóknarflokksins fékk líka gott hljóð er hann flutti sína ræðu. Þannig á þetta  auðvitað að vera á Alþingi Íslendinga.

  Sjónvarpsáhorfendur  komust hinsvegar ekki hjá því  að heyra að þegar  Steingrímur J Sigfússon  fjármálaráðherra flutti sína   ræðu  fékk hann ekki hljóð og það heyrðist illa til hans  og er Steingrímur þó ekki raddlaus maður. Stjórnarandstaðan, þar sem Sjálfstæðismenn og  Framsóklnarmenn eru fjölmennastir, gjammaði,  gargaði og gólaði undir   ræðu ,Steingríms J. væntanlega til að koma í veg fyrir að  fólk heyrði hvað hann væri að segja.   Stjórnarandstaðan er eins og   stjórnlaus bekkur ólátabelgja í gagnfræðaskóla. Því verður ekki trúað að þjóðinni finnist þetta sæmandi framkoma í þingsal. Þingmenn eiga að sýna Alþingi  virðingu. Það eru forréttindi að  vera kjörinn Alþingismaður.  Þetta er til háborinnar skammar.

Molar um málfar og miðla 182

 

Halló,halló Stöð tvö ! Í fréttum ykkar (21.10.2009) var sagt:...vegna þess fjárhagstjóns,sem málið hefur ollið honum... Hvað á að gera við fólk,sem tekur svona til orða? Ekki láta það koma fram í fréttum, í guðanna bænum.

 

Í fréttum Stöðvar 2 (19.10.2009) var sagt ,.. öll spjót standa að...Rétt er orðtakið: Öll spjót standa á. Hinsvegar mætti segja spjótin beinast að... Í sama fréttatíma var talað um kamra austur við Kárahnjúka,sem skiptu um eigendur ! Valdamiklir kamrar austur þar.

 

Í fréttum RÚV sjónvarps sama kvöld var sagt: Myndatökumenn fjölmiðla voru útilokaðir. Ekki finnst Molaskrifara þetta vel orðað. Eðlilegra hefði verið að segja til dæmis: Myndatökur voru ekki leyfðar, þegar skrifað var undir.

 

Molaskrifara fannst skrítið að heyra tvo þingmenn tala um að við værum með blóðbragð í munninum eftir Icesave klúður Sjálfstæðisflokksins í Kastljósi RÚV (19.10.2009). Þeir hljóta að hafa átt við að við værum með óbragð í munninum. Sé ekki alveg hvernig þetta, þótt ljótt sé, tengist blóði. Nema hvað þjóðinni blæðir vegna  sukks Framsóknar og Sjálfstæðisflokks í landsstjórninni á sínum tíma. Áttu konurnar við það ?

 

Molaskrifari var ósáttur við orðanotkun umsjónarmanna morgunútvarps Rásar tvö (20.10.2009). Fjallað var um niðurskurð fjárveitinga til kvikmyndagerðar og sagt að kvikmyndagerðarmenn væru ekki á eitt sáttir  varðandi niðurskurðinn, - með öðrum orðum; það væri ágreiningur innan  raða kvikmyndagerðarmanna um niðurskurðinn. Ólíklegt er að svo sé. Hér hefði átt að segja að kvikmyndagerðarmenn væru ósáttir við niðurskurðinn eða  á eitt sáttir um að niðurskurðurinn væri óviðunandi.  Þá  sagði annar umsjónarmanna að fólk væri að hrynja niður úr svínaflensu hér landi. Þegar talað er um að fólk hrynji niður er átt við að það deyi unnvörpum. Hrynja niður segir Ísensk orðabók að þýði að deyja í hrönnum. Sem betur fer er ástandið ekki þannig. Þetta er heldur vond dæmi um að útvarpsfólk notar orð og orðtök sem, það kann ekki með að fara. Gera verður meiri kröfur um móðurmálskunnáttu til þeirra sem annast þætti í Ríkisútvarpinu. Vont mál og ambögur í útvarpi eru smitandi.

En, - nú er RÚV  byrjað að senda út fréttir á Rás eitt á miðnætti að nýju. Eftir lítt skiljanlegt hlé. Batnandi mönnum er best að lifa.

Einkennilegt er orðaval  sumra andstæðinga  núverandi  ríkisstjórnar og um þá  sem   er hlynntir aðild Íslands að ESB. Þar er mikið talað um landráð og föðurlandssvik.  Fyrrverandi þingmaður Sjálfstæðisflokks líkti þeim sem þetta skrifar nýlega við „lítinn  föðurlandssvikara“. Algengar eru Júdasar líkingar, oft er notast  við norska  föðurlandssvikarann Quisling, nú eða  ýmsa helstu leiðtoga  þriðja ríkisins eins og   Göbbels. Þetta minnir  mjög á málflutning  gamla Þjóðviljans um miðja síðustu öld gegn  foringjum lýðræðisflokkanna á Íslandi, Sjálfstæðisflokks, Alþýðuflokks og  Framsóklnarflokks , sem vildu starfa á alþjóðavettvangi með vestrænum lýðræðisríkjum.

Það er ekki hátt risið á þessum málflutningi.