"Óumflúið" hvað

Mín mín málkennd  segir mér  að  orðið "óumflúið" sé ekki til í íslensku. "Óumflúið að Gæslan  segi upp". Þetta er  ambaga, málleysa.

Sá  sem  fréttina  skrifaði á  við, að   uppsagnir hjá  Landhelgisgæslunni hafi  verið óhjákvæmilegar eða óumflýjanlegar. Seinna orðið er  reyndar svolítið andkannalegt í þessu  samhengi.

Þá  segir og í  fréttinni að  Gæslan hafi þurft " að  draga  stigmagnandi  úr  öllum okkar umsvifum". Af hverju "stigmagnandi" ?  Þetta er  einhverskonar  öfugmæli. Stigmagnandi er  gegnsætt orð.  Skrifarinn veit  ekki hvað hann er  að  segja.

Vandið málfarið Moggamenn !

 

Óumflúið að Gæslan segi upp

Hudsonfljót

Það er íslensk málvenja  nokkuð gömul  að kalla  Hudson River ,Hudsonfljót og  East River,  Austurá. Vonandi hefur  betur tekist til en áhorfðist og ekki orðið manntjón.

Flugvél hrapaði í Hudsonfljót

Sigurður Kári og Ólafur Ragnar

Rétt er  að vekja athygli á ágætri grein  Ólafs  Sigurðssonar fyrrverandi varafréttastjóra  Sjónvarps á bls.  28 í Fréttablaðinu í dag þar sem   Ólafur  vekur  athygli á  furðulegri  fullyrðingu   alþingismannsins  Sigurðar Kára  Kristjánssonar.

  Þingmaðurinn  sagði í  útvarpsþætti  nýlega, að á  fyrstu árum  Sjónvarpsins  hefðu  ráðherrarnir  samið  spurningarnar fyrir okkur fréttamennina. Nú veit ég ekki alveg hvernig  Sigurður Kári  kemst að þessari niðurstöðu.  Varla  hefur hann séð  mörg   viðtöl í fréttum  fyrstu  sjónvarpsáranna.  Hann fæddist nefnilega ekki fyrr en tæplega  sjö   árum eftir  að  Sjónvarpið  tók  til  starfa.

Þetta er  auðvitað rakinn  óhróður. Rakalaus  sleggjudómur og rugl  eins og  Ólafur   Sigurðsson rekur svo ágætlega.

En  Sigurður  Kári  er    í  góðum félagsskap þegar  hann heldur   þessari  staðleysu fram.

Í  viðtali á  40 ára  afmæli Sjónvarpsins   sagði  Ólafur Ragnar Grímsson   forseti Íslands að  sjónvarpið  hefði fyrstu  árin  bara verið  “þjónustustofnun við þá  sem réðu landinu” og  viðtöl  við ráðamenn  hefðu verið  tekin aftur  og  aftur   þangað  til þeir  voru ánægðir með útkomuna.   Síðan hefði hann  komið  og  gjörbreytt  Sjónvarpinu.   Þessum þvættingi Ólafs Ragnars   gerði ég nokkur  skil  í  2. hefti 3. árgangs tímaritsins Þjóðmála.

Það er kannski  ástæða  til að óska  Sigurði Kára  til hamingju með félagsskapinn,  en ég held ég láti það vera.