Sumt er ólíkt með frændum

Þegar  komið er út í umferðina á nýjum stað, í nýju landi ,fer gamall meiraprófsbílstjóri ósjálfrátt að  bera saman  við umferðina í Reykajvík.Umferðin í Beijing var kapítuli fyrir sig! Kannski meira um það  síðar.
Það  fyrsta sem  vakti athygli  í Þórshöfn er, að hér  eru allir bílar með  stefnuljós. Í Reykjavík er   eins og aðeins annar hver bíll sé  með  stefnuljós, eða  þá  að vinstrihandarlömun hrjáir  bílstjórana. Þeim virðist um megn að   færa höndina á stefnuljósarofann. Kannski líta  þeir á stefnuljósin sem   takmarkaða  auðlind,sem brýnt sé að fara sparlega með. Ég hef aldrei skilið þetta. Það  hlýtur að vera eitthvað að ökukennslunni.  Ekki er  langt síðan ég benti ungri stúlku á  að   stefnuljósin  hjá henni  væru  ekki lagi. Hún hefði  þrískipt um akrein og aldrei  gefið merki. Hún var greinilega nýkomin með   bílpróf og   sagði:" Æ, ég  er einmitt að reyna  að venja mig á að nota stefnuljósin !"
Þegar eknar eru þrengstu  göturnar hér í Þórshöfn skilur  maður betur gamla brandarann um að  í Færeyjum væri alltaf flautað fyrir horn.
 Eftir  rúmlega  tveggja  vikna dvöl  skynja ég að umferðin  er mýkri, kurteislegri hér.  Það er ekki  sama  harkan  og einkennir umferðina  í Reykjavík. Líklega er  streitan minni hér. Það  er líka bannað að  tala í síma í akstri í Færeyjum. Hér er það virt. Ekki heima. Hafa menn tekið eftir  því að  því dýrari sem jeppinn  er því meiri líkur eru á að ökumaðurinn sé að  blaðra í símann meðan ekið er ? Frekar óvísindaleg athugun bendir  til að  ef  bíllinn kostar    átta tiltíu milljónir  séu helmingslíkur á að ökumaður  sé í símanum.  Af því má  draga  tvær ályktanir:
a) Hann er að gera út  um milljarðaviðskipti,sem þola enga  bið.
b) Bíllinn var svo  dýr að  það var enginn  afgangur  fyrir   4 þúsund króna handfrjálsum búnaði.


PS Mikið létti mér, þegar ég las fyrirsögn  í Fréttablaðinu   í morgun þess efnis ,að Margrét Sverrisdóttir féllist á gerð  flugvallar á Hólmsheiði.
  Það var þungu fargi af mér  létt. Ég var lengi búinn að vera á nálum. Þetta var farið að standa mér fyrir svefni.
Það veldur mér hinsvegar djúpum og ósegjanlegum vonbrigðum að enginn  skuli  hafa áhuga á  afstöðu minni   til flugvallar á Hólmsheiði !  En  svo  enginn þurfi að velkjast í vafa þar um, þá hef ég  miklar efasemdir um Hólmsheiðina  og  hugmyndin um   flugvöll á Lönguskerjum  er arfavitlaus. Færeyska orðabókin:
Hýruvognur = Leigubíll  

Makalaus ummæli

Las  í  Mogga um liðna helgi grein  eftir  Indriða Aðalsteinsson á  Skjaldfönn þar sem hann segir um  Jón Kristjánsson, alþingismann og fyrrverandi ráðherra:

"Líklega hefði hann aldrei átt að hætta sem innanbúðarmaður hjá Kaupfélagi Héraðsbúa."  Þetta  rifjaði upp fyrir mér ummæli  Sverris Hermannssonar í  ræðustóli á  Alþingi upp úr  1980,sem  hafa  setið mér í minni allar götur  síðan.. Sverrir var að   skattyrðast við  þennan sama Jón Kristjánsson og kallaði hann "pakkhúsmann af Héraði".
 Í orðunum fólst að  pakkhúsmaður af Héraði ætti ekkert að vera að derra sig á  Alþingi.
Þessi ummæli fyrrum formanns   Landssambands verzlunarmanna, voru hreint ekki hugsuð  Jóni Kristjánssyni til vegsauka.

Það er makalaust þegar  rökþrota menn  grípa   til þess að gera lítið úr þeim sem  gegnt  hafa störfum sem þessum. Veit  ekki betur  en hvoru tveggja  séu heiðarleg  störf og ekki  efast ég  um að Jón Kristjánsson hafi gegnt sínum   störfum  fyrir  Kaupfélag Héraðsbúa með heiðri og sóma, sá ágætismaður sem hann er.

Þessi ummæli  segja nákvæmlega ekkert um Jón  Kristjánsson,en heilmikið um Indriða Aðalsteinsson og Sverri Hermannsson.

Vel gert

 Þau komust vel frá  sínu Sigmar og  Jóhanna Bryndís í Ríkissjónvarpinu í kvöld. Þátturinn var býsna góður. Það er ekki auðvelt  verk að  spyrja og  stjórna í þætti sem þessum, en þeim tókst prýðilega upp, að mati nokkuð gamals spyrils og þáttastjórnanda.

Varðandi frammistöðu  foringjanna skal ekkert  sagt. Þar hefur hverjum þótt  sinn fugl  fagur svo sem  venja er og  líklega  breyta svona þættir ekki skoðunum margra.

Þetta rifjaði það hinsvegar upp að í gamla daga   var  svo mikil áherzla  lögð á að allir fengju jafnan  tíma að tímavörður  sat í myndstjórnarherberginu  og  mældi hversu lengi  hver talaði og þegar   tveir  þriðju þáttarins eða  þar um bil  voru  búnir,  fékk  stjórnandinn tímayfirlitið, svo lítið bar á, og gat þá  gefið  þeim orðið  sem  minnst höfðu talað, en  það  var ekki alltaf að menn nýttu það til hlítar . Sumir pólitíkusar  vissu nefnilega ,að það  var ekki meginmál hve lengi   var talað heldur hvað var sagt.

Líka rifjaðist upp misheppnaðasti þáttur ,sem ég átti aðild  að í sjónvarpinu á sinni  tíð. Þá  vorum  við einir  þrír  spyrjendur, Kastljósgengi , og  gott  ef  voru svo ekki tveir fulltrúar   frá  hverjum  stjórnmálaflokki.  Sjálfsagt  fimmtán manns.  Þessi kokkteill gerði  að  verkum að  umræðan var  sundurlaus, út og suður og þátturinn í alla staði ómögulegur.  Þetta var heldur  aldrei gert  aftur.

 

Fast skot á fréttastjórann

Í ágætu viðtali Kolbrúnar  við Sigrúnu Stefánsdóttur,nýjan dagskrárstjóra Ríkisútvarpsins ohf, í Blaðinu í dag  sendir hún fast  skot á  fréttastjóra RÚV. Sigrún segir:

"Mér finnst engin ástæða til að kasta einhverju út bara til að sýna að kominn sé  nýr yfirmaður,slíkt finnst mér  vera  dæmi um lélegan stjórnanda".

Prýðilegu fréttastefi Ríkisútvarpsins var  nýlega var nýlega kastað fyrir  róða og í staðinn sett einhverskonar loftbólustef  sem verður að engu í lokin,líklega lélegasta tónsmíð ársins  2007, eins og  nefnt var á þessari síðu 01.03.2007

Þegar Ingvi Hrafn tók  við  stjórnartaumum á  fréttastofu  Sjónvarpsins af  séra  Emil Björnssyni fréttastjóra   fyrir margt löngu  þá skipti Ingvi um fréttastef. þá   orti    Emil  sem var hagmæltur  vel:

Til lítils hef ég látið set

laust í frægum stafni,

ef að þetta fréttafret

fylgir Ingva Hrafni !

Sigrúnu sendi ég óskir um velfarnað í  starfi.