Molar um málfar XLVII

  Í hádegisfréttum RÚV á  föstudaginn langa  var sagt því að   flytja ætti  stytta útgáfu Jóhannesarpassíu Bachs í einni  af  kirkjum Reykjavíkur. Í fréttinni var sagt, að þetta  væri  í fyrsta  skipti,sem þessi  stytta útgáfa væri flutt í heild sinni. Með öðrum orðum, í fyrsta skipti sem  stytta útgáfan væri  flutt óstytt. Eitthvað fannst mér  bogið  við þetta orðalag.

 Eftir  guðsþjónustu í Skálholtsdómkirkju að kveldi   skírdags var Getsemanestund þar sem  presturinn las  kafla  Píslarsögunnar um bæn Jesú í Getsemane. Ekkki heyrði ég betur en presturinn læsi: ,,áður en haninn galar tvisvar muntu afneita mér þrisvar". Þetta þótti mér gott.  Því í nýju Biblíuþýðingunni stendur  hani. Þarflaus breyting og ekki til  bóta. Frekar en  svo margt annað  sem breytt  hefur  verið  í nýrri þýðingu. Vinur minn Jón G.  Friðjónsson  prófessor  vakti athygli  mína á þessu  fyrir nokkru. Því hlustaði ég grannt í gærkveldi. 

  Nokkur  málblóm úr  sjónvarpsþætti RÚV (08.04.)  með frambjóðendum úr ,,Kraganum":

,, Það eru allar blikur á lofti um það". Það sem  frambjóðandinn líklega átti  við  var að  allt  benti  til að   ...  Þegar talað  er um  að blikur séu  á lofti  er  átt við að sjá megi  teikn um að  eitthvað miður gott sé í aðsigi.

  ,,Við höfum komið fram með  kerfislægar tillögur",  sagði þingmaður,sem  venjulega er  skýrmæltur og  skorinorður. Ég spyr, kannski    eins og   kjáni,  hvað í ósköpunum  eru ,,kerfislægar tillögur"?  Þetta  er  auðvitað bara kerfiskarla  bull, sem hefur enga merkingu.

 Í umræðum á  Alþingi (  07.04.)  var sagt : ,,... á rætur sínar að rekja í því..." Rétt er að  segja,  að  eitthvað eigi  rætur (sínar) að rekja til einhvers.

Í fréttatíima  Stöðvar 2 (07.04.) var sagt:  ,,... sem olli  því að gjaldeyrir er ekki að  skila  sér  til landsins".Sem olli því að  gjaldeyrir skilar sér ekki  til landsins.

Á blaðamannafundi Seðlabankans um  stýrivaxtalækkun sagði  talsmaður bankans: ,,..hvaða  áhrif  þær ákvarðanir  eru að hafa...".  Eða ...   hvaða áhrif þær  ákvarðanir hafa. Nútíðarnafnháttarsýkin er  komin í   Seðlabankann.

Lana Kolbrún Eddudóttir  spyr:

Hvað segir þú um málfarið í þessari setningu, úr frétt á ruv.is í kvöld kl.
20:40 ?

„Kaupendum að íbúðum við Lindargötuturninn í Skuggahverfinu hefur verið
boðið íbúðir í nálægum byggingum. ”

Þetta er  enn eitt dæmið um,  að  sá sem  skrifar er búinn að  gleyma hvaðan hann fór, þegar komið  er fram í miðja setningu. Það er ekki  heil brú í þessari setningu.

Við Kára Emil vil ég segja þetta:

 Kærar þakkir ,Kári Emil, fyrir  ágætar og réttmætar athugasemdir við  greinarmerkjasetningu.  Þetta er hálfgerður subbuskapur hjá mér.Það skal fúslega viðurkennt. Þess  sér stað, að ég kann ekki fingasetningu. Skrifa með tveimur fingrum.  Er enda   stúdent úr MR,  þar sem  við, illu heilli,  lærðum ekki  vélritun og skemmtum okkur við að kalla  Verzlunarskólann   Vélritunarskólann ! Betur hefði ég lært  vélritun, segi ég núna. Lengi notaði ég sem  afsökun, að tvennt  ætti maður að forðast í  lífinu, -  að læra  vélritun -  vegna þess að þá yrði maður  alltaf  látinn vélrita  fyrir  aðra. Hitt væri að fara  aldrei inn í eldhús á  frönskum veitingastað,  vegna þess, að þá  mundi maður missa   matarlyst um langa hríð.

En hvað er til  ráða með  gæsalappirnar,  því þetta skrifa  ég á fartölvu sem ekki  hefur talnalyklaborð?

 

Molar um málfar XLVI

 

- - - - - -

Undirrót allra lasta

ágirndin kölluð er.

Frómleika frá sér kasta

fjárplógsmenn ágjarnir,

sem freklega elska féð,

auði með okri safna,

andlegri blessun hafna,

en setja  sál í veð.

_ _ _ _ _ _

Úr  sextánda Passíusálmi Hallgríms Péturssonar

Molar um málfar XLV

   Venjulegt er að  talað um brim þegar bárur brotna á  ströndum ,  stórbrim þegar  hvasst er og öldurnar háar. Það var þessvegna  svolítið   skrítið á   lesa  í Vefmogga  (07.04) að brim hefði valdið stórtjóni á  grásleppunetum á  30 faðma dýpi. Samkvæmt minni máltilfinningu er  brim upp  við land  ekki úti á sjó.  Hvað  segja menn um það ?

  Lesa mátti  á Vefdv (07.04): „ .... fréttastjóri Al-Jazeera hefur neitað fyrir það að maðurinn hafi starfað fyrir stöðina."  Það er  ekki   rétt til orða  tekið  að tala um að   "neita fyrir eitthvað". Það  er  hægt að neita  einhverju, þvertaka  fyrir   eitthvað, hafna  einhverju, en ekki  „neita  fyrir eitthvað".

 Einnig af  Vefdv (07.04) „ ... þar sem hann  sagðist blöskra umræðan í þjóðfélaginu.....". Þarna  hefði  til dæmis mátt segja :  ..þar sem hann sagði að sér  blöskraði umræðan í þjóðfélaginu...". Mér blöskrar til dæmis  framkoma  þingmanna  þessa  dagana.

  „Hverjir eru það sem,  sem  eru að bera ábyrgð á ......." . Úr  þingræðu 07.04.  Sóttin hefur borist  í Alþinghúsið.

   Vegna  athugasemdar   við  þessa pistla hér á  dögunum  er rétt að lýsa þeirri skoðun  skrifara að  lygi   verður ekki sannleikur, þótt  hún sé  endurtekin  þúsund  sinnum. Þannig  verður  slæmt  mál  ekki  gott mál þótt  það  sé  endurtekið þúsund sinnum.  Forseti Alþingis  sagði  af forsetastóli (07.04): „Háttvirtur þingmaður hefur kveðið sér hljóðs". Þótt þetta sé  sagt þúsund sinnum verður það ekki   góð og gild íslenska. Jafnvel  reiðareksmenn  um þróun málsins   ættu að geta  viðurkennt það.

Mogginn féll á prófinu - Makalaust fréttamat Moggans

Undir stjórn  nýrra  eigenda féll Mogginn á  fyrsta   prófinu. Fréttin um 30 milljóna  styrkinn frá  FL Group var nánast falin á Netmogga og  er eindálkur á  vinstri síðu (bls. 6) í prentmogga dagsins.  Þrjátíu milljón króna  styrkur  veittur  þremur dögum fyrir  gildistöku laga, sem hefðu gert hann   lögbrot. Löglegt ,en örugglega siðlaust. Líklegt þykir mér, að  fleiri  flokkar  hafi  þegið svipaða  styrki  frá  FL  eða öðrum  fyrirtækjum  dagana  fyrir   gildistöku laganna.  Það  kæmi ekki á  óvart. Þetta  bendir til,  að  Mogginn sé  nú að feta  sig inn á  gömlu  flokksblaðaslóðina, sem maður var að  vona  að  sandar tímans hefðu  fært í kaf.

Molar um málfar XLIV

 Ríkisútvarpið hefur skyldum að gegna umfram aðra  fjölmiðla. Það er  lögum  samkvæmt og  að auki leggur  skylduáskriftin, nefskatturinn ,  þessari mætu menningarstofnun   alveg sérstakar skyldur á herðar.

 Það er  misbrestur á því hjá  RÚV , að  fólk sé  sett  til þeirra  verka,  sem  það best kann.  Góðir  tónlistarmenn eru til dæmis ekki  sjálfkrafa  allra manna heppilegastir  til að kynna  tónlist fyrir  hlustendum  þótt þeir  flytji hana öðrum betur. Í morgun (07.06.) var  flutt  tónlist  sem  mér  var mjög að  skapi,  en kynningarnar   voru  RÚV  ekki  samboðnar.  Dæmi:  „Hann  syngur  nú Sprettur". Fyrsti  ráðherra Íslands hét ekki Hannes „Hafsteinn". Svo var sagt: „..eigum við ekki að heyra  eitt lag  með  sjálfum  faðir Chicagoblúsins". Ég hef ekkert á   móti orðinu „blús", alls ekkert en  hitt var öllu verra.   Þá fellur mér heldur ekki, - mín sérviska  kannski ,  að  nafn   hins  ágæta  söngvara Kristins Hallssonar  sé  borið  fram  „Haalson".

 Í fasteignaauglýsingu í Fréttablaðinu (06.04) stóð:„ Heimili fasteignasala er með til sölu  fimm herbergja..."  Fljótt á litið   sýndist mér   að þarna   væri  verið að  selja  heimili fasteignasala. Svo var auðvitað  ekki,  en   líklega  hefði verið  betra að  segja: „ Fasteignasalan Heimili er með  fimm herbergja íbúð  til sölu  ..."

 Misjafnt er  hve  þingmenn  gera sér  far um að vanda  mál  sitt  í ræðustóli  Alþingis. Fór  að  hugsa um þetta ,er ég heyrði þingmann  tala um „ að heyra hennar sjónarmið inn í þetta mál". Margir  ræðuskörungar  hafa átt sæti á  Alþingi í áranna  rás. Gunnar Thoroddsen var einn þeirra. Aldrei heyrði maður misfellu í máli hans, þótt hann talaði blaðlaust. Sama hygg  ég að hafi  gilt um Bjarna  Benediktsson og  raunar ýmsa fleiri. Þeir  töluðu ekki  um að taka mál „almennilegum vettlingatökum". Né heldur hefðu þeir  sagt eins og  Sjálfstæðisþingmaður  sagði í morgun (07.04) , „ þá  hafði mig hlakkað til...".

Rétt   eftir að ég kom á þing hafði ég  í  ræðustóli notað orðið  skoðanaskipti um það að  skipta  um  skoðun en ekki um það að  skiptast á  skoðunum   eins og  algengast  er.  Á leiðinni út úr  þingsalnum í  fundarlok ,  sagði Gunnar Thoroddsen við  mig:„ Það var  gaman að  heyra þetta  orð  skoðanaskipti  notað í sinni upphaflegu merkingu". Þetta fannst mér  mikið  hrós.  Svona er maður nú  hégómlegur.

Molar um málfar XLIII

  Betur fór en á horfðist (04.04.), þegar  fiskiskip varð  vélarvana  skammt  frá  landi undan Krísuvíkurbjargi. Bæði Vefvísir og  Stöð tvö   töluðu um að skipið hefði orðið  „aflvana". Ekki kann ég  við það orðalag , þótt  ekki sé það beinlínis  rangt. Á Vefvísi  var  talað um að búið  væri að „koma  afli í  vél skipsins". Það er fáránlegt orðalag um að  tekist hafi að gangsetja  vél  skipsins eða koma vél  skipsins í gang að  nýju. Einhversstaðar var líka  sagt „eftir að slokknaði á  vélinni". Það  finnst mér     klaufalegt orðalag. Frétt RÚV  sjónvarps af þessum hremmingum , sem  lyktaði þá farsællega,  var  best orðuð.

   Í fréttum Stöðvar  tvö (04.04)  var talað um „alla höfuðstóla  húsnæðislána". Þar  hefði   átt að  tala um höfuðstól allra  húsnæðislána. Líka var  þar í texta  talað um „3 eða 4 skilríki". Skilríki er  fleirtöluorð rétt  eins og  verðlaun.  Þessvegna   hefði átt að  tala um þrenn  eða  fern skilríki.

    Hvað  finnst  mönnum um orðatiltækið „að brúa fjárlagagatið" ?  Væntanlega  skilja  allir hvað  átt  er við . Betur  hefði ég kunnað því  að talað  væri  um að loka  fjárlagagatinu.  Við   tölum um að  brúa  bil. Stoppa í gat eða loka  gati. Man  ekki betur  en æviminningar Halldórs E. Sigurðssonar, annað   bindið, heiti „Bilin á að brúa" og  er þar vísað  til byggingar  Borgarfjarðarbrúar.  Gárungarnir  sneru   út úr þessu   og  sögðu „Brúin á  að  bila" ,  en  vonandi  bilar sú  góða brú  og mikla  samgöngubót aldrei

 Bæði  RÚV , Stöð  tvö og  Bylgjan  hafa á að skipa  fólki sem  er   prýðilega góðir þulir,  lesarar í fréttum og fréttatengdum þáttum. Það  skiptir  höfuðmáli  fyrir  áheyrendur  að þetta  fólk hafi  skýran framburð, þægilega rödd  og kunni  að lesa  á  „réttum" hraða. Það á ekki að velja  fólk  til að  lesa  fréttir  eða  fara með  texta  ,sem  er óþægilega  skrækróma  eða  mjóróma. Samt  er það  gert.

Molar um málfar XLII

 Nú er  hafin  sú  tíð,  að mikið  er um  kappakstursmyndir  í fréttum og  dagskrá  sjónvarpsstöðvanna.  Þetta efni  er algjörlega utan míns áhugasviðs, en mér  er ljóst að margir hafa  áhuga á þeim kappakstri  sem  kenndur er  við  „formúlu".  Það verður hinsvegar að gera þá  kröfu  til þeirra sem  flytja  þessar fréttir  að þeir  tali   óbrenglaða íslensku.  Í  kvöld (03.04.) sagði ,,formúluvitringur" Stöðvar  tvö: „..bronsverðlaunin,sem  hefðu fallið Hamilton í té". Þetta er  rugl.  Hann hefði  getað  talað  um  bronsverðlaunin  sem hefðu fallið Hamilton í  skaut, eða  sem  hefðu komið í hlut  Hamiltons.   Sami fréttamaður  sagði, að  tiltekinn  maður  hefði  viðurkennt„ að hafa  falið sannleikann".  Á    góðu máli hefði  verið  sagt, að  maðurinn hefði  viðurkennt að hafa sagt ósatt,- logið.

„Mikilvægt að virða grundvallarreglur á umrótatímum", sagði  (04.04.) í  fyrirsögn á Vefmogga. Ég staldraði við þetta.Orðið  umrót  er   hvorugkyns,  eintöluorð. Það er því  rangt að  tala um „umrótatíma". Orðið umbrot  sem líka  er hvorugkyns er  hinsvegar fleirtöluorð. Þessvegna  hefði mátt tala um umbrotatíma.

 Agnes Bragadóttir blaðamaður  er  hörkutól og  skrif  hennar um fjármálahneyksli  hafa  reynst  vönduð og  vel  grunduð. Hún á  hrós  skilið  fyrir  einurð og hefur  greinilega  gott  tengslanet, -   hóp fólks  sem  sýnir henni  verðskuldað  traust. Það  var  skemmtilega lýsandi í  Silfri Egils (05.04), þegar hún talaði um  „ elsku krakkana í  Fjármálaeftirlitinu".  Svo hafði ég lúmskt gaman af því þegar hún notaði orðið „frumafrit". Ég  er ekki  að  gefa í  skyn að  Agnes hafi ekki verið  með traust  gögn í höndum, en þetta  minnti   mig  svolítið á  sölumanninn í Singapore ,sem  vildi  selja mér  Rolex úr.  „It´s a  real fake  Rolex",  sagði hann. Þetta var sem sé  ekta óekta Rolex. Mér fannst þetta  svo  snjallt  hjá  honum að ég keypti úrhjallinn sem ég held  að hafi kostað  10  dali, -  og  hætti að ganga    áður en  dagur var kvöldi kominn.

Molar um málfar XLI

 

Fyrirtæki heitir  Andersen & Lauth. Heitið á  sér  sjálfsagt sögulegar skýringar. Í heilsíðuauglýsingu í Fréttablaðinu (03.04) stendur  Anderson & Lauth - Established  1934. Af hverju  ekki   stofnað  1934?  Hversvegna  tala ensku  við íslenska lesendur ?

 Í  hádegisfréttum (03.04) sagði íþróttafréttamaður RÚV  frá  sænskum knattspyrnuþjálfara,sem  rekinn hafði  verið úr  starfi í Mexíkó. (,,Venjarinn sakkaður" , hefðu  Færeyingar sagt) Fréttamaðurinn sagði, að  ekki  væri  búið  að finna  staðgengil hans.  Staðgengill er  sá  sem  gegnir  störfum í  stað einhvers   tímabundið,  eða er   fulltrúi einhvers.  Hér    hefði  fréttamaður  átt að  segja  að  ekki  væri  búið að  finna eftirmann  brottrekna þjálfarans.

 „Landsfundafargið breytti litlu sem  engu", skrifaði  stórbloggari( 03.04.).  Sjálfsagt er   þetta  fljótfærni, því farg  þýðir þungi,  eða  e-ð sem  notað er  til að þrýsta  e-u  niður, fergja. En  kannski  hefur þungu fargi verið létt af ýmsum að loknum  landsfundum  um  liðna helgi. Líklega  hefur  skrifari ætlað að nota  orðið  fargan,  sem  þýðir í mínum  huga   vandaræðagangur  eða   vesen. Fargan  var  orð ,sem móðir mín heitin, notaði  oft. Líklega  hefði  hún  sagt um ástandið á  Alþingi  þessa  dagana: „ Það  er  nú meira  farganið"!

Þetta mátti lesa  á  Vefvísi   (02.04.) „Lögreglan á Suðurnesjum leitar enn af 21 árs gömlum Belga sem handtekinn var...." Forsetningin   af  var tvínotuð,  bæði í fyrirsögn og í fréttinni. Hér  er  því um  að ræða einbeittan  brotavilja, -  og    djúpstæða fákunnáttu.  Menn leita  að  einhverjum eða einhverju   ekki  af einhverjum eða einhverju.

 Í dag  (03.04.)var  svo  tekið  til orða í  einhverjum  fjölmiðlinum (man ekki með vissu  hver átti í hlut) , að þetta  væru líklega „um tíu einstaklingar". Það er ekkert  til sem  heitir „um tíu  einstaklingar". Annaðhvort  eru  einstaklingarnir  tíu eða   ekki. Þeir  geta  til dæmis hreint ekki verið  tíu og  hálfur".

Það er skynsamleg ákvörðun hjá  Stöð tvö  að eyða ekki  tugum milljóna í kosningasjónvarp þótt RÚV   hafi lýst  þeirri ætlan  sinni. Það er enginn að gera  kröfur  um    tugmilljóna  kosningasjónvarp  hjá  RÚV bæði í hljóðvarpi og sjónvarpi. Það þarf ekki að kosta  svo miklu  til að birta   tölur og  vangaveltur um pólitíkina. Það telur  gamall  fréttamaður með nokkur kosningasjónvarpskvöld að baki sig  vita. RÚV verður að draga  saman  seglin eins og  aðrir. Fréttir um  niðurskurð ofurlauna þar á bæ hafa hinsvegar alveg farið fram hjá mér.

Molar um málfar XL

 Enn  ein stólpípustofnunin   virðist vera að komast á laggirnar og nú  í Hvalfirðinum. Heyrði þátt um  þessa stofnun í Útvarpi Sögu (02.04). Þátturinn var raunar  svo samfelld  lofrolla  að hann hlýtur að hafa verið  keypt  auglýsing. Enn koma  við  sögu pólskir  doktorar sem  hafa þá köllun  að  innanhreinsa iður Íslendinga. Eru þeir  sagðir  hafa  flutt til landsins  sérstakan  stól sem  notaður  er  við    laxeringuna. Það er líklega merkilegt  apparat.  En mér  fannst  þó öllu  athyglisverðara  að matnum  sem  þarna  verður  á  boðstólum var lýst  sem  bæði „fallegum og skemmtilegum".Svo var líka  látið  að því liggja að  þarna mundi  fólk  ekki   vera að  drepast úr  hungri eins og  á  Heilsustofnun í Hveragerði. Í  Hveragerði  starfa íslenskir læknar , en ekki veit ég  til þess að nokkur íslenskur  læknir  hafi lagt  nafn sitt og starfsheiður  að veði  varðandin  þessa pólskættuðu starfsemi, sem er í besta falli  gagnslaus en í versta falli skaðleg.

 Gömlum blaðamanni finnst   óþolandi, að ekki skuli í Útvarpi  Sögu og á  sjónvarpsstöðinni ÍNN vera  greint   milli  efnis  sem  kemur frá  stöðinni sjálfri   og  efnis  sem keypt  er inn í   dagskrána. Í dag (02.04.) rambaði ég á þátt á ÍNN, sem örugglega  hefur heitið „Skjallbandalagið". Þar  sátu  tveir   Vinstri græningjar  og mærðu flokk sinn,  stefnu hans og  eigið  ágæti. Örugglega   keyptur  áróðurstími , þótt ekki sæist það á skjánum. Það er  grundvallarbrot á  öllum  reglum blaðamennsku og  hreinn dónaskapur  gagnvart hlustendum. Ljótur blekkingaleikur. Hvað  segir Blaðamannafélagið ? Ekki neitt.

Í Fréttablaðinu (02.04) er auglýsing  frá  veitingahúsinu Rauðará. Þar stendur:„ Matseðill Rauðará hefur  verið  endurbættur  svo um munar". Aðstandendum þessa  veitingastaðar virðist allsendis ókunnugt um að  heiti  staðarins  á  að fallbeygja og   hér ætti  að  standa   ,- Matseðill  Rauðarár hefur....  o.sv.frv.Að þessu hefur verið  vikið áður.

Í sama blaði  er auglýsing  frá  verslun sem kallar  sig  „Sense Center". vera má  að  hún sé   búin að  starfa lengi. Finnst eigendum  þessa  fyrirtækis  fínt að nota  enskt  nafn? Mér finnst þetta  hallærislegt.

Í Vefmogga var ánaleg fyrirsögn 02.04.Fyrirsögnin var svona: „Segir þingmann ganga erinda". Þetta  er skrítið ,að ekki sé meira  sagt.  Að  ganga erinda sinna  er er að hægja  sér eða   ganga örna sinna. Að ganga  erinda einhvers er  að ég hygg  ekki rétt  málnotkun.  Hið venjulega  og   það  sem   átt er  við í fréttinni  er að  reka  erindi einhvers, -  að  vinna  fyrir  einhvern.

Dagskrárkynnir  RÚV  sjónvarps  sagði í kvöld (o3.04), að nú  færu fram  „leiðtogaumræður  fyrir  verðandi kosningar". Það er ekki rétt að tala um „verðandi kosningar". Hér  hefði  til dæmis mátt tala um kosningarnar  25. apríl.  Ríkisútvarpið  gæti áreiðanlega sparað  talsverða  fjármuni með því að  kynna  dagskrána með öðrum hætti en  nú  gert, - að þulunum annars ólöstuðum. Held  að  tími þeirra  sé  liðinn.

Fréttastofa  RÚV og  fréttastofa  Stöðvar 2 fá prik  fyrir  fréttapistla Sveins Helgasonar frá   Bandaríkjunum og  fyrir olíupistla  Kristjáns Más Unnarssonar frá Noregi. Faglega unnið og  vel fram sett efni.

 

Usli á Alþingi og aðför að Jóhönnu

Mér  hefur alltaf verið heldur hlýtt  til  Sjálfstæðisflokksins, kannski mest  síðan á farsælum  Viðreisnarárunum. Stefna  flokksins í utanríkismálum  fór til dæmis  mjög  saman  við  stefnu okkar  hægri sinnaðra  Alþýðuflokksmanna. Nú held ég  hinsvegar að   þingmenn  flokksins á  Alþingi séu  gjörsamlega  búnir  að ganga  fram  af þjóðinni. Þingreyndir menn hafa örugglega ekki upplifað  ræðuhöld  af því tagi sem  þingmenn  Sjálfstæðisflokksins  hafa  iðkað undanfarna  daga. Það er eins og þeir  hafi tekið höndum saman um að gera  sem allra mestan usla í þinghaldinu og  koma í veg fyrir  vitræn vinnubrögð. Sjálfstæðisflokkurinn kann ekki enn að vera í minnihluta. Það hefur komið  vel í ljós að undanförnu.

Þeir Sjálfstæðismenn hafa   gert  óvenjulega  harkalega aðför  að Jóhönnu  Sigurðardóttur forsætisráðherra fyrir það að  hún hafi ekki sótt leiðtogafund NATÓ.  Ef hún hefði  sótt  fundinn,  hefðu þeir  ráðist  jafnharkalega að henni  fyrir að  „hlaupa  til útlanda” á  ögurstundu þegar  þinghaldið  er í uppnámi. Það er  ekki erfitt að  sjá Sjálfstæðismennina   fyrir sér í því hlutverki.

Það er   svo  eftirtektarvert  hve   ungir þingmenn Sjálfstæðisflokksins  eru ótrúlega gamaldags pólitíkusar. Engin endurnýjun í þeim efnum.