Gömul þingsaga

Gömul saga  rifjaðist upp  á dögunum, þegar fjölmiðlar greindu frá því hver   þingmanna hefði talað lengst á   þinginu í vetur.
 Kristinn  H. Gunnarsson kom nýr inn á þingið haustið 1991 og var  strax  afar skrafhreifinn , sótti  mjög í ræðustól og  dvaldist þar langtímum  saman.Hann varði  talsverðum tíma í að segja  okkur hinum til um þingstörfin.  Öll  voru þau ráð  sjálfsagt af góðum hug gefin,en  ekki er ég vissum að  við  sem höfðum nokkur  kjörtímabil að baki höfum endilega  farið  mjög  að ráðleggingum Kristins,sem þá var staddur í Alþýðubandalaginu.
 Einhverju sinni  á þessum fyrsta  þingvetri Kristins H. á  Davíð Oddsson  forsætisráðherra   að hafa  spurt  í kaffistofu þingsins, hvort menn hefðu heyrt um gömlu konuna  sem fallið hefði í öngvit  á  Ausutrvellli þá um morguninn.  Enginn hafði heyrt um það  atvik. " Hún   mætti nefnilega Kristni  H  Gunnarssyni",sagði Davíð, "og varð  svona mikið um, því  hún hélt þetta væri stillimyndin úr sjónvarpinu" !.

Aðrir þingmenn  töluðu minna  en komu ýmsu í verk. Þannig á  Ásgeir Bjarnason  í Ásgarði,forseti Sameinaðs þings,   sómamaður úr Dölum og lengi  þingmaður Vestlendinga, að hafa  sagt:
 "Ég var nú kannski ekki alltaf í ræðustóli, en  ég leysti stundum ýmis  mál meðan hinir voru að tala. "

Bensín og brennivín

 Margt er skrítið í kýrhausnum. Hér  á landi  er til dæmis bannað að auglýsa  áfengi.Það er  reyndar ekkert  skrítið, heldur í góðu lagi.Samt freyðir bjórinn á skjánum í stofunni hjá mér á hverju kvöldi. Bæði á ríkisskjánum og  einkaskjánum. Hráefnið er vegsamað og  lofsorði lokið á  drykkinn. Aldrei er sagt að verið  sé að auglýsa  léttöl, en  athugulir áhorfendur með skarpa sjón geta greint  orðið léttöl sem birtist í  svo sem tvær  sekúndur með smáu letri neðst í hægra horni. Auðvitað er verið að auglýsa öl, ekkert síður  áfengt en óáfengt. Enginn bregst við. Umræða hefur verið um að Vinstri grænir þingmenn hafi komið í veg fyrir,að  Alþingi ræddi frumvarp til laga um að leyfa sölu léttvíns og bjórs í verslunum. Þeir hafi hótað málþófi. Ágreiningur er sagður um málið í  öllum flokkum, nema kannski Sjálfstæðisflokki. Í dag  fór ég  austur fyrir  Fjall. Tók bensín í Hveragerði. Hjá Essó. Nú eru það ekki bara framsóknarmenn, sem  taka bensín hjá Essó. Mér  brá svólítið í brún. Kannski er ég  búinn að vera of lengi í Kína. Fylgist allavega ekki  nógu vel með. Á bensínstöðinni var  ekki bara hægt að kaupa bensín ,  heldur líka brennivín og  borðvín af öllum sortum.  Þetta er  mikil þjónusta   við Hvergerðinga,nærsveitamenn  og  ferðafólk. Ekki  rekur mig  minni til þess  að Alþingi hafi sett lög  um að bensínstöðvar megi selja brennivín. Kannski var ég of lengi í Kína. Ef Essó í Hveragerði má  selja  brennivín, - af hverju þá ekki   Essó við Stóragerði? Ég  skil þetta ekki alveg, - eða  eins  og  nú er í tísku að segja – ég er bara alls ekki að skilja þetta,eða þannig. Essó í Hveragerði gæti nú  sem  best auglýst: “Bætt’ á bílinn, bætt’ á þig  bokku.”  Það væri ekkert verið að auglýsa áfengi ,-  eða  hvað?

Fullkomið rugl

 

 

 

Var að lesa um mann, sem hlaut  skilorðsbundinn fangelsisdóm fyrir að segja  öryggisvörðum á Kastrup að hann væri  með skammbyssu í handfarangrinum. Misheppnaður brandari, var sagt í fréttinni.  Maðurinn tekur  sjálfsagt undir það.

 

Í ljósi sögunnar er auðvitað sjálfsagt að gæta öryggis og koma í veg  fyrir að fólk fari um borð í flugvélar með  vopn. En  allt er þetta fyrir löngu  komið út í öfgar  og  orðið fáránlegt.Ekki má lengur  hafa  með sér um borð sjampó eða  sódavatn, Kölnarvatn eða kók, nema að það sé keypt  eftir  að  farið er í gegn um vopnaleit. Pennahnífar  og naglaþjalir eru gerðar upptækar vegna þess   að nota mætti þetta  til að valda skaða. Um borð  fá menn svo stálhnífapör eða plasthnífapör sem  vandalaust er að nota  til að meiða  fólk, ef  viljinn er fyrir hendi.

 

Um daginn fór ég til Færeyja. Handfarangurinn var  gegnumlýstur sem og  farsíminn. Gleymdi að  segja  frá  tölvunni , en ekkert skeði. Hefði víst átt að láta hana  renna  í gegn um tækið í  sér trogi. Af hverju, veit ég ekki. Mér var hinsvegar   sagt að taka af mér  beltið.  Hversvegna í ósköpunum? Það var ekki einu sinni sylgja  með prjóni í beltinu. Ég spurði hversvegna. Reglurnar, var svarið. Holdafarið kom sér vel í þetta skipti  og   kom í veg fyrir að ég gengi í  gegn um öryggishliðið með  buxurnar á hælunum.

Þetta er auðvitað fullkomið rugl.

 

Á  heimleið   frá Þórshöfn og  Kastrup fékk ég að halda  beltinu.  Þar  virtust engar  svona  dellureglur  í gangi.

Nú er það  auðvitað ekkert meginmál að taka af sér  beltið og  gyrða sig aftur. Þetta er bara  svo óskiljanlega fáránlegt.

Er ekki kominn tími til að  staldra við og láta skynsemina ráða ?

 

 

".....hafa það heldur sem sannara reynist".

Öll  erum við  fjölmiðlum háð um upplýsingar um það, sem  er að gerast í veröldinni og  í umhverfi okkar  á Íslandi.  Þær upplýsingar,sem fjölmiðlar færa okkur eru oft  forsendur skoðana, ákvarðana og aðgerða. Því skiptir miklu að þær  séu  réttar. Öll þekkjum við  það, þegar  fjölmiðlar fjalla um eitthvert efni okkur gjörkunnugt,að þá heyrir maður  að ýmislegt hefur skolast til , þótt þeir sem  minna   þekkja  til málsins verði einskis varir.  Stundum er þetta  eitthvað sem  litlu skiptir, stundum  meginatriði. Vandaðir  fjölmiðlar leiðrétta það sem missagt hefur verið og skammast sín  ekkert fyrir það. Einhverju sinni nefndi ég það á  göngum Alþingishússins  í samtali við fréttamann, að rangt hefði verið farið með í fréttum kvöldið áður,er sagt hefði að tiltekið  frumvarp hefði  verið afgreitt sem  lög frá Alþingi. Verið var að  afgreiða  frumvarpið  milli deilda, en ekki sem lög. Ekki stórmál, en rangt var farið með. Fréttamaðurinn tók athugasemd minni fálega. Leit líklega á hana sem nöldur. Hlustendur höfðu  fengið  rangar upplýsingar. Það  skipti auðvitað máli. Þetta  atvik rifjaðist upp fyrir mér  er ég hlustaði á  tíu fréttir Ríkisútvarpsins í gærkveldi,  er  verið  var að segja  frá lokafundi Alþingis. Þar var sagt að frumvarp  til laga um Vatnajökulsþjóðgarð væri orðið að lögum. Samtímis var ég að horfa á beina útsendingu frá  fundi Alþingis í sjónvarpinu. Þar var  Guðlaugur Þór Þórðarson að mæla  fyrir  nefndaráliti um frumvarp til laga um Vatnajökulsþjóðgarð. Frumvarpið var ekki orðið að lögum. Önnur umræða var að hefjast og þriðju umræðu ólokið. Ranghermi í fréttum. Kannski hafði fréttamaður skrifað   fréttina  og látið lesa hana í þeirri trú að þingfundi yrði lokið,þegar tíufréttir yrðu sagðar, en stefnt hafði verið að því að ljúka þingfundi um kvöldmatarleytið. Spár um  hvenær  síðasta  þingfundi ljúki eru  miklu ótraustari en nokkur veðurspá. Það vita allir sem til þekkja. Ríkisútvarpið flutti okkur sem sé  frétt  sem var röng. Freistast til að nefna hér  annað  dæmi úr  fréttum  RÚV, að þessu sinni   úr  sjónvarpsfréttum, sem mér fannst heldur ekki gott. Fyrir skömmu var greint  því að  tveir ferðalangar hefðu  “frosið í hel” á  Harðangursjökli í Noregi og verið  fluttir á sjúkrahúsið í Haukeland.  Þegar  þessi   frétt var  skoðuð í norskum netmiðlum kom í ljós að mennirnir  höfðu orðið úti, eða látist af völdum ofkælingar milli Harðangursjökuls og þjóðvegar númer  sjö, nokkuð langt frá jöklinum eftir korti að dæma.Hitastig á þeim slóðum var þá um og undir frostmarki.Þriðji maðurinn, sem með þeim var  lifði þetta af. Hann var   hinsvegar  ekki fluttur á  sjúkrahús í Haukeland heldur á Haukeland háskólasjúkrahúsið sem  er í Bergen. 

Ég leyfði mér að senda  sjónvarpsmönnum svolitla athugasemd í tölvupósti , þar sem  raunar var einnig nefnt að íslenska nafnið á  Hardangervidda væri Harðangursheiði eða heiðar og   í staðinn fyrir að  tala um að menn “frysu  í hel” (fryse ihjel)  hefði  verið eðlilegra  að segja að mennirnir hefðu orðið úti.

 Nú skal ekkert úr því  dregið að  fréttamenn Ríkisútvarpsins gera marga  hluti mjög vel og margt er þar  afbragðsmanna undir árum.  Það er  hinsvegar misskilngur  hjá þeim að það sé af slæmum hvötum gert, þegar bent er á að eitthvað hafi   farið úrskeiðis í frásögnum af atburðum. Þvert á móti er á það  bent af  gömlum og rótgrónum hlýhug  til stofnunarinnar. 

Ég er hinsvegar löngu búinn að  sætta mig  við að yfirmenn frétta hjá  Ríkisútvarpinu telja  fyrirspurnir  eða ábendingar ekki svaraverðar. Neita því  ekki að mér  finnst það bera keim af því að  þeir skuldi  hlustendum  engar skýringar. Kannski  ríkir bara í Efstaleitinu   sá siður að svara ekki bréfum.

 Það  verða þeir að eiga svið sjálfa sig, en það breytir ekki þeirri staðreynd að  hlustendur  eiga kröfu á því að í fréttum  Ríkisútvarpsins sé farið rétt með staðreyndir. Á það hefur nokkuð skort.

Af tollraunum

Það er merkilega  flókið á Íslandi að panta sér   bók frá útlöndum. Fyrir nokkrum vikum pantaði ég   bók  á  vefnum  abebooks.com  þar sem  eru upplýsingar frá    13.500 bóksölum   um víða veröld,sem hafa meira en milljón bækur á boðstólum. Bókin var pöntuð hjá   fornbókaverslun í Texas.Þetta var  raunar ekki tiltakanlega  gömul  né merkileg  bók , gefin út fyrir  rúmum áratug og  kostaði heila   tíu  dali  eða sem næst 680 krónur.

Fyrir  helgina  fékk ég tilkynningu um að ég gæti sótt bókina í Tollmiðlun Íslandspósts upp á  Stórhöfða og  ók þangað  í  hádeginu í  dag,  7.5 kílómetra  frá  vinnustað. Skrifaði upp á  að Tollurinn mætti opna  pakkann. Hélt  reyndar að Tollurinn mætti opna  alla pakka.  Afhenti  tilkynninguna og  beið og  beið. Loks   kom  tilkynningin til baka  með   skilaboðum um að það vantaði  reikning  með bókinni.  Ég er  farinn að kunna þetta, búinn að marglenda í þessu. Þessvegna bað ég um að  fá að tala  við tollvörð. Enn beið ég. Tollvörðurinn var  afskaplega elskulegur  eins og    raunar allt   starfsfólkið þarna. Ég benti   honum á miða   utan á pakkanum  “United States Postal Service Customs Declaration” þar  sem  sagði að þetta væri  bók, tvö pund og sex únsur að þyngd og  verðmæti hennar   10   dalir. “Já ,  við   tökum nú  aldrei mark á þessu"  sagði tollarinn af mestu  kurteisi, og samþykkti  svo ljúflega , þegar hann var  búinn að sjá  bókina að   hún væri  varla  meira en  10  dala  virði. Ég  fór  aftur í afgreiðsluna og  beið. Þá  kom  nóta,  sem  reyndist röng  því gleymst hafði að bæta á hana virðisaukaskatti að upphæð  86 krónur.    Enn beið ég og beið. Nú kom réttur reikningur:  86 krónur í virðisaukaskatt og  450 krónur í  tollmeðferðargjald.Enn og aftur:Ekkert var við starfsfólk að sakast. Það var bara  skikkað  til að vinna eftir  vitlausum reglum.Í heildina  tók þetta meira en klukkutíma og  næstum 15 km akstur. Ríkið  fékk sínar  586 krónur,  en einhvern veginn hef  ég það  á tilfinningunni að það hafi verið tap á þessu öllu.Þarf þetta að vera  svona? Þetta er arfavitlaust fyrirkomulag.Ég bjó  tæp 4 ár í  Kína og  pantaði tíðum  bækur   bæði frá  Amazon og  Abebooks. Þær  voru  sendar  beint  heim eins og hver annar póstur og það hafði ekkert með  sendiráð eða  sendiherratitil að gera.

Kerfið  hjá  Kínverjum var bara einfaldara skilvirkara og  miklu ódýrara!

Blaðamannafélagsformaður á villigötum

Eftir að  hafa hlýtt á formann míns  gamla félags,Blaðamannafélags Íslands, í  Ríkisútvarpinu  í kvöld  þykir mér  týra  á tíkarskottinu.Það er alvarlegt þegar formaður  Blaðamannafélags  telur  það  skerða  athafnafrelsi  blaðamanna  að  þeir megi ekki  taka mynd  úr launsátri af manni í bíl sínum. Maður sem situr inni í bíl sínum er ekki á almannafæri . Hann á að geta verið  jafnöruggur  fyrir  gægjugaurum  inni í bíl sínum og hann er  heima í stofunni sinni. Samkvæmt þessu finnst formanni Blaðamannafélagsins það allt í lagi að læðast  upp að stofuglugganum heima hjá  mér og taka mynd af mér inn um  stofugluggann. Þetta er  nákvæmlega það sama. Á hvaða leið er blaðamennska á Íslandi ?  Í öðru lagi hvað líður  tvíræðninni  þá  er  fáránlegt að halda því  fram að það sé  í lagi að  slá því upp að  Bubbi sé fallinn  ,- meiningin sé bara að  segja lesendum  blaðsins hann sé  byrjaður  að reykja   sígarettur  aftur ! Hverskonar rugl er þetta ?  Ég trúi því ekki að  formaður  Blaðamannafélagsins skýli sér  bak  við útúrsnúninga  af þessu tagi. Auðvitað var   blaðið að gefa í  skyn að Bubbi   væri  á ný farinn að neyta   eiturlyfja. Fyrirsögnin  átti  að selja blaðið  og hefur sjálfsagt gert það.   Þetta er sorpblaðamennska af ómerkilegustu tegund. Það er sorglegt að   formaður Blaðamannafélags Íslands skuli taka að sér að verja  svona skólpræsisskrif.Það er líka  slæmt  þegar formaður Blaðamannafélags Íslands  talar um að  “blörra” myndir. Ljót enskusletta og ég er ekki viss um að allir áheyrendur  Ríkisútvarpsins hafi skilið hvað hún var að  segja. Á blaðamönnum hvílir  sérstök  skylda að tala skýrt og  skrifa skýrt. Tala og  rita  vandað mál.

Götubardagar í Kaupmannahöfn

Óhugnanlegt hefur verið að horfa á myndirnar frá Kaupmannahöfn  undanfarna daga. Bál, bardagar, brunnir bílar og  óeirðabrynjuð lögregla.Allt á tjá og tundri í  þessu annars friðsamlega umhverfi.

Ástæðan? Hópur  fólks (ekki allt  svo ýkja ungt) vill ekki hlýða lögum landsins og  grípur til ofbeldis. Hundsar sáttatillögur yfirvalda og  lætur hnefa skipta. Alllir flokkar  á danska þinginu (utan einn)hafa fordæmt þessar óeirðir. Til að  styðja  við   aðgerðir óeirðaseggjanna í Kaupmannahöfn hefur einnig  verið efnt til óláta (aðgerðir  heita það  víst í fréttum) í  Osló og Stokkhólmi.  Verður  Reykjavík næst ?

Það hefur  vakið  athygli  að í Kaupmannahöfn  hafa , að  sögn  fjölmiðla, heimamenn ekki verið einir  að verki. Þeir hafa notið  aðstoðar fólks  frá öðrum  löndum, sem  virðist því hafa lagt leið sína  til Kaupmannahafnar  til þess eins að gera óskunda og vinna skemmdarverk. Þetta þekkjum við  frá skemdarverkum  við  Kárahnjúka sl.    sumar.Þangað  kom  frá    fólk  frá öðrum löndum  til að  eyðileggja og kallaði það mótmæli. Þeir   sem  voru að  verki  við Kárahnjúka  eru andlega skyldir óeirðaseggjunum í Kaupmannahöfn.

Það er staðreynd að  til  eru  hópar  fólks í veröldinni sem  eru  eru tilbúnir  til að fara land úr landi  og heimsálfa á milli   til að efna til óspekta. Þetta sést  til  dæmis  í hvert einasta skipti  sem Alþjóðabankinn og  Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn halda fundi.

 

Misheppnaðasta tónsmíð ársins 2007

 Það þarf ekki að velkjast í vafa um hver  sé misheppnaðasta tónsmíð þessa árs. Þótt  aðeins séu liðnir tveir mánuðir af árinu verður metið vart slegið. Þetta er   nýtt fréttastef  Ríkisútvarpsins hljóðvarps.  Það  byrjar  dauflega og  rennur einhvern veginn út í ekki neitt. Endar  í einhverskonar áherslu lausu tómarúmi. Gamla  stefið var gott og ekkert  að því. Ef  þetta er leið nýs fréttastjóra til að setja mark sitt á  fréttirnar þá  hefur illa til tekist. Mennilegra  væri ef hann  beitti sér fyrir því að fréttir  væru á klukkustundarfresti allan sólarhringinn eins og hjá alvöru útvarpsstöðvum.

Gamla  stefnið var ljómandi gott og  eins og  ameríkanar segja:" If it aint  broken don´t fix it"

Má ég biðja um að gamla stefið  verði endurvakið til lífs?