Molar um málfar og miðla 520

  Það er alvarlegt áfall fyrir  trúverðugleika Morgunblaðsins,sem fréttamiðils, að uppsláttur blaðsins (31.01.2011) um að blaðamaður DV   hafi  stöðu grunaðs manns í tilteknu málu  skuli hafa verið uppspuni. Það tekur langan tíma fyrir  fjölmiðla  að endurvinna traust,  þegar þeir  bregðast  trausti lesenda sinna.

Merkilegt fréttamat hjá Fréttastofu Ríkisútvarpsins, að  það skuli vera fréttaefni, að tiltekinn blaðamaður segi sig úr Sjálfstæðisflokknum (02.02.2011). Hvað ef verkamaður hefði sagt sig úr flokknum? Hefði útvarpi allra landsmanna þótt það fréttnæmt?

 Mjög var það ofmælt hjá  Fréttastofu Stöðvar tvö (02.02.2011) að kalla leirinn ,sem Árni Johnsen fór með  á  Alþingi, kvæði.

Í  sexfréttum Ríkisútvarps (02.02.2011) var svo tekið til orða að hækkun hefði þurft að vera hærri. Eðlilegra hefði verið að segja, að hækkun hefði þurft að vera meiri.  Í sama fréttatíma var  rætt um raunvexti og sagt:  Þar sem vextir á innlánsreikningum geta borið neikvæða  raunvexti.  Betra  hefði verið  að segja: Þar sem raunvextir á innlánsreikningum geta verið  neikvæðir.

Undarlegur er myndatexti  á baksíðu Morgunblaðsins (02.02.2011). Þar segir  Gamla mjólkurbúið sem stendur  fyrir aftan Jóhann á myndinni hér að ofan, var reist af Thor Jensen, þegar hann átti Korpúlfsstaði. Jóhann var fjögurra ára gamall þegar hafið var að byggja  húsið.  Við þennan  texta er  eftirfarandi að  athuga frá  sjónarhóli Molaskrifara.  Korpúlfsstaðir  voru ekki  mjólkurbú  heldur kúabú,  eitt það fullkomnasta í Norðurálfu  þar sem að  vísu var  mjólkurvinnsla (sem Framsóknarmönnum tókst að drepa á sínum tíma) Kjánalegt er að segja að  húsið   standi fyrir aftan Jóhann.  Húsið er í baksýn,  Jóhann stendur    fyrir framan húsið. Húsið var reist af Thor  Jensen. Óþörf þolmynd. Thor Jensen  reisti  húsið. Thor  Jensen  keypti  kotið Korpúlfsstaði. Tugir vinnufólks og  vélar  breyttu  melum í iðgræn tún . Thor Jensen  reisti þar   stærsta bú landsins og   jafnvel þótt víðar væri leitað.  Í  síðustu setningunni segir : ... þegar hafið var að byggja húsið. Betra:  ... þegar bygging hússins hófst. Ekki mjög gott.

Það var góð tilbreyting hjá Ríkissjónvarpinu að tilkynna  fyrirfram  við hvern  yrði  rætt í Þætti Þórhalls Gunnarssonar  Í návígi (01.02.2011). Þetta hefur oft verið nefnt í Molum. Það er engin ástæða  til að halda  því leyndu  fyrir áhorfendum við hvern á  að ræða og greina  ekki frá því fyrr en þátturinn  hefst. Vonandi verður framhald á.

Molar um málfar og miðla 519

  Góðvinur Mola, Bjarni Sigtryggsson,  benti á  eftirfarandi  á  dv.is (31.01.2011) Frá janúarbyrjun ársins 2002 og til nóvemberloka árið 2010 ullu ökumenn sem voru sjúkir, þreyttir eða undir áhrifum löglegra lyfja 30 banaslysum og 69 alvarlegum slysum.  ....Það ár ullu ökumenn í þessum hópi alls 152 slysum.
 Sá  sem  skrifaði þessa frétt má eiga  það að hann er samkvæmur sjálfum sér í vitleysunni.  Ritstjóri DV  gerði rétt í  því að  leiða  blaðamenn sína í allan  sannleik um beygingu sagnarinnar að valda.  Ökumenn ollu slysum. Beygingarmyndin ullu   af sögninni að valda er ekki til.  Ullu er hinsvegar  3. pers. flt. af söginni að vella Að ulla er hinsvegar barnamál  yfir að  reka út úr sér tunguna   framan í einhvern

Eitthvað skortir á máltilfinningu hjá þeim sem les hiklaust: Að hluti kvóta verði ráðstafað tímabundið, eins og  gert var í  sexfréttum Ríkisútvarpsins (30.01.2011). Hér hefði að sjálfsögðu átt að tala um hluta kvóta.

Molaskrifari er ekki mjög staðfastur áhorfandi Silfurs Egils.  Síðasta  silfur ( 30.01.2011) var óvenju gott.   Tæknitruflanir  frá Símanum skemmdu að vísu svolítið  stórmerkilegt viðtal  við hugsjónamanninn Brewster Kahle. Hann  opnaði manni nýjan heim.    Mjög  margt athyglisvert  kom fram í   samtalinu við Kristin Pétursson.  Mig  grunar samt  að ráðamenn hlusti  ekki á  Kristin. Það ættu þeir þó sannarlega að gera.  Fróðlegt að heyra  Jóhönnu Kristjónsdóttur  fjalla um Egyptaland á barmi byltingar.  Pallborðið var með  betra móti. Mikið hefði hún Þorgerður Katrín annars sómt sér vel í Alþýðuflokknum.

  Þingmaður Framsóknarflokksins  sagðist í Silfrinu vera   samvinnumaður. Einu sinni hafði það orð   fremur jákvæðan blæ í huga  Molaskrifara. Svo er ekki lengur. Ekki  eftir   endalok Sambandsins og  eftir   að  fámennur  hópur  handvalinna og sjálfkjörinna  Framsóknarmanna tók að sér  í    heimildarleysi  að  sólunda öllum  sjóðum Samvinnutrygginga,sem þeir þeir áttu  ekkert í, umfram aðra  viðskiptavini  þessa gagnkvæma tryggingafélags. Það var eiginlega eitt af þjófnaðarmálum aldarinnar.

  Það var góðra gjalda vert hjá Ríkissjónvarpinu að sýna  brot úr Svanasöng Schuberts í fréttalok (30.01.2011), sem fluttur  verður í Íslensku óperunni á föstudagskvöld. Ekki hefði þó  sakað að geta þess hver söng. Þess var látið rækilega ógetið.

Árás Morgunblaðsins

  Enn ræðst Morgunblaðið að embættismönnum utanríkisþjónustunnar í nafnlausum leiðara. Enn færir  blaðið í málflutningi  sig  nær  hinu gamla  málgagni íslenskra kommúnista , Þjóðviljanum , þegar hann var sem verstur.  Morgunblaðið beinir í dag spjótum sínum að  Stefáni Hauki Jóhannessyni aðalsamningamanni Íslands í aðildarviðræðunum við  Evrópusambandið og   leiðarahöfundur  beitir orðbragði  götustráks. Gamli Þjóðviljinn uppnefndi líka   þá sem hann  taldi andstæðinga sína. Þeir sem þekkja  Stefán Hauk vita að hann er  vandaður embættismaður og  vammlaus. Hann hefur á ferli sínum sinnt mikilvægum trúnaðarstörfum á alþjóðavettvangi, sem aðrar þjóðir hafa  falið honum.

Morgunblaðið getur skammað  Össur Skarphéðinsson utanríkisráðherra að vild. Hann getur svarað  fyrir   sig og gerir það. Hann er stjórnmálamaður. Morgunblaðið ræðst hinsvegar á embættismenn  vegna þess að   sá sem, leiðarann skrifar veit að þeir geta ekki svarað fyrir sig með  sama hætti og stjórnmálamenn.  Þetta er blaðinu til skammar. Þess vegna er ráðist að þeim. Aftur og aftur. Þetta er ódrengilegt.

  Leiðarahöfundur  Morgunblaðsins kallar  starfsmenn utanríkisráðuneytisins töskubera   utanríkisráðherra.  Blaðið uppnefnir og niðurlægjir  starfsmenn ráðuneytisins, sem vinna störf  sín eftir  bestu samvisku og  í trúnaði.  Þeir  eiga erfitt með að rísa á  fætur og rífa kjaft við ritstjóra Morgunblaðsins. Það er líka fyrir neðan  virðingu þeirra. Fyrrverandi sendiherra lætur sig hinsvegar hafa það að segja það sem honum í brjósti býr.

   Síðast var þessi töskuberanafngift, sem leiðari Morgunblaðsins hampar í dag, notuð í gamla Þjóðviljanum. Morgunblaðið hefur nú tekið við hlutverki hans.  Verði ykkur að góðu Morgunblaðsmenn.