Molar um málfar

   Það var  ágætlega að orði komist í fréttum  RÚV í gærkveldi ,að laxeldi hér  á landi væri að  vaxa  fiskur um hrygg.

 Á Stöð  tvö var í fréttum talað um að  eitthvað hefði vakið "blönduð viðbrögð". Átti  auðvitað að vera  "blendin viðbrögð".

 Í einhverjum ljósvakamiði  var  talað um  eftirmáli  yrðu  ekki  vegna  tiltekins máls.  Þetta átti  að  sjálfsögðu að  vera  eftirmál, - það er  að  segja  eftirköst eða  afleiðingar.  Eftirmáli er  hinsvegar niðurlagsorð, eða  stuttur pistill  eftir  lok  meginmáls.

 Við afhendingu  tónlistarverðlauna  hrutu  ýmsir  molar , ekki allir  gullslegnir. Þar var til  dæmis  talað um  söluárangur ! Þar bar ræða  Þorgerðar Ingólfsdóttur  af sem  gull  af eiri, er  hún tók  við verðskulduðum  heiðursverðlaunum   föður  síns.

 Skrifarar eiga  ekki að  nota orðtök ,sem þeir  hafa ekki á valdi sínu. Þannig  segir  Alþingismaður á  bloggsíðu sinni í kvöld: "Samfylkingin þraut örendið í  samstarfinu við  Sjálfstæðisflokkinn."   Þarna á   að  sjálfsögðu að  standa  "Samfylkinguna  þraut....". 

 Loks er rétt  að nefna  að   aftur og  aftur  heyrir  maður   sömu  erlendu  staðanöfnin borin  rangt fram. Reyndasti fréttalesari  ljósvakans  talaði í fréttum Stöðvar tvö í  kvöld  um  ríkið  (skrifað eftir  framburði) ko´nektiköt.  Réttur framburður  er ko´nettiköt. Smáatriði , en pirrandi samt. Rétt  eins og   enn  heyrist talað  um arkansas en ekki   arkansaw. Það eru  til  fínar handbækur um framburð ,sem  fólk á að gefa sér tíma  til að fletta upp í.

Athugasemdir

[Eiður (IP-tala skráð) 18.2.2009 kl. 22:30]

Stenst ekki mátið að  bæta þessari  stórkostlegu setningu  við. Fréttin  birist á  visir.is  nú í kvöld.

"Miklir vindar eru á svæðinu sem ýttu skipinu að skerjum að sögn Patrick Shaw forstjóri félagsins sem á skipið."

Makalaust !

[Kolla (IP-tala skráð) 18.2.2009 kl. 23:04]

Það kom fram a haustdögum að moðurmalskennsla her a landi er ekki eins fyrirferðarmikil i namsskranni og moðurmalskennsla a Norðurlöndum. Við þurfum að bæta okkur og gera kröfur til fjölmiðlafolks að vanda malfar sitt an þess að vera yfirdrifið.